Amerikaanse politici praten voortdurend over het ‘exceptionalisme’ van de natie, een bijzondere grootheid die de VS onderscheidt van alle anderen. Maar dit chauvinisme vereist dat een groot deel van de Amerikaanse geschiedenis wordt vergoelijkt en ook een groot deel van het heden wordt genegeerd, zegt Lawrence Davidson.
Door Lawrence Davidson
Iedereen wil uitzonderlijk zijn, speciaal zijn, ergens goed in zijn. Ouders besteden veel tijd aan het verzekeren van hun kinderen dat ze inderdaad uitzonderlijk zijn, ook al weten ze vaak dat hun kinderen hun hele werkzame leven matrassen of auto's zullen verkopen.
Als het om individuen gaat, is er een zeer breed scala aan prestaties waarmee u zich kunt onderscheiden. Iedereen kan op de een of andere manier uitzonderlijk zijn. Toch zijn het niet alleen individuen die zichzelf uitzonderlijk of groots willen voelen.
Banner voor Mitt Romneys witboek over het neoconservatieve buitenlands beleid, ‘An American Century’
Het lijkt erop dat hele naties, die op een bepaald niveau van collectief bewustzijn werken, ook naar deze status verlangen. Dit geldt in het bijzonder voor de burgers van de VS, die vaak door hun politici te horen krijgen dat hun land uitzonderlijk, bijzonder, geweldig en het meest getalenteerde kind in de familie van naties is.
Omdat het momenteel een politiek campagneseizoen is, krijg je deze beweringen bijna dagelijks te horen. Hier zijn enkele voorbeelden:
1. Mitt Romney: “God heeft dit land niet geschapen een natie van volgelingen te zijn. Amerika is niet voorbestemd om een van de vele, even evenwichtige wereldmachten te zijn. Amerika moet de wereld leiden.”
In de jaren zestig, toen de oren van de burgers beter op de zonden van het land waren afgestemd, had het eerste deel van deze verklaring gemakkelijk Gods medeplichtigheid aan genocide kunnen suggereren. Hoe is Amerika tenslotte ‘geschapen’? Over de dode lichamen van talloze indianen. Maar zelfs hier kijkt de heer Romney de verkeerde kant op als het gaat om de Amerikaanse bijzonderheid. Koloniale bloedbaden waren helemaal niet uitzonderlijk.
2. Mitt Romney, deel II: “Ik zal me niet overgeven De rol van Amerika in de wereld. Dit is heel eenvoudig: als u wilt dat Amerika de sterkste natie op aarde wordt, ben ik uw president.”
Het maken van een dergelijke verklaring roept de vraag op wat er precies nodig is om ervoor te zorgen dat de VS de ‘sterkste natie op aarde’ is. Nou, de man uit Massachusetts geeft het recept in zijn boek uit 2010: Geen verontschuldiging: de zaak voor Amerikaanse grootheid. Het recept: Amerikaanse militaire programma's en hun financiering uitbreiden.
Hij beveelt aan om specifiek minimaal 100,000 soldaten toe te voegen aan de mariniers en het leger. Hij schrijft ook over het bijwerken van de Amerikaanse nucleaire voorraad, het bouwen van een raketverdedigingssysteem en onderzoek naar cyberoorlogvoering. Wil je geweldig zijn? Spierkracht vergroten! Zoals we zullen zien is dit een zeer traditioneel standpunt.
3. Rick Santorum: Verzekeren dat het Amerikaanse ‘exceptionalisme’ wordt erkend en gepromoot, moeten Amerikaanse leiders a) nooit suggereren dat beleid uit het verleden verkeerd had kunnen zijn, b) zich nooit ergens voor verontschuldigen en c) nooit suggereren dat iemand ooit zo uitzonderlijk kan zijn als wij.
Nu we dat duidelijk hebben gemaakt, gaat Santorum ook de spier-up-route in. De Amerikaanse grootsheid is afhankelijk van het rekruteren van meer soldaten omdat ‘Amerika in oorlog is’ met het kwaad, dat we moeten leren herkennen voor ‘wat het is’, zoals onder andere de ‘shariawetgeving’.
Er wordt gezegd dat Santorum ‘zichzelf verkoopt als een conservatieve kruisvaarder’. Maar in mijn ogen klinkt hij als een verwend kind, van het soort dat roept: 'Ik zal niet zeggen dat ik ongelijk heb! Ik zal me niet verontschuldigen! Ik ben beter dan jij! En als je me duwt, noem ik je slecht en sla ik je in elkaar! Hoe geweldig is dat?
4. Newt Gingrich: “Wat maakt het Amerikaanse exceptionisme anders? is dat wij de enige mensen zijn die ik ken in de geschiedenis die zeggen dat de macht rechtstreeks van God komt voor ieder van jullie, [wat betekent] dat in Amerika geen enkele politicus, geen bureaucraat, geen rechter deze rechten kan wegnemen.’ Gezien de geschiedenis van de Verenigde Staten, van de slavernij tot de “oorlog tegen het terrorisme”, zou iemand op zijn minst Newt's Ph.D. weg.
En ondanks Thomas Jefferson's zin 'begiftigd door hun Schepper' in de Onafhankelijkheidsverklaring, komen de Amerikaanse rechten legaal van de staat via de Grondwet, die nergens naar God verwijst, maar eerder naar 'Wij het volk'. Voor zover ik weet komt Habeas Corpus nergens in de Bijbel voor.
Het feit dat rechten van de staat komen en niet van God, betekent dat de staat, door nieuwe categorieën te vormen zoals ‘vijandelijke strijders’, (zij het illegaal) zowel burgers als anderen rechten kan ontnemen, en dat ook heeft gedaan. Newt moet aan het lunchen zijn geweest toen dit gebeurde.
Wat betreft de bewering dat alleen Amerikanen beweren dat God hen rechtstreeks ‘macht’ stuurt in de vorm van rechten, die is op een andere manier gewoonweg verkeerd. Moslims maken deze bewering onder andere wanneer zij beweren dat God altijd bij de moslim is. Hij is “dichter bij jou dan je eigen aderen” (Koran 50.16). Volgens de Koran heeft Allah iedereen rechten en plichten gegeven en als je daaraan gehoor geeft, zullen ze je op het “rechte pad” naar verlossing brengen.
5. Ook president Obama gelooft in Amerikaans ‘exceptionalisme’. Hij spreekt over de ‘ongeëvenaarde militaire capaciteit’ van het land, de grote omvang van zijn economie en ‘een reeks kernwaarden’ zoals de vrijheid van meningsuiting die ‘verankerd zijn in de grondwet, wetten en democratische praktijken’.
Wat Obama anders maakt dan zijn politieke vijanden is niet alleen dat hij God hierbuiten laat, maar ook zijn bereidheid toe te geven dat andere landen ook uitzonderlijke kwaliteiten hebben en dat Amerikanen af en toe domme dingen doen waarvoor ze zich moeten verontschuldigen. Misschien heeft het hebben van een Afro-Amerikaanse achtergrond iets met deze inzichten te maken.
Waarom zijn naties ‘groot’?
Door de geschiedenis heen is er één belangrijke definitie geweest voor nationale grootheid (of exceptionisme) en dat is grote militaire macht. Zoals we zien, pikken alle genoemde politici dit thema op en degenen die Obama uitdagen, willen meer troepen, meer raketten, meer kernwapens.
Dit is al lang zo. Waarom waren de Romeinen geweldig? Verovering. Waarom was Frankrijk onder Napoleon uitzonderlijk? Verovering. Waarom was het Britse Rijk groot? Verovering. En waarom is Amerika uitzonderlijk? Het vermogen om een groot deel van de wereld naar zijn hand te zetten.
Oh, er zijn nog andere dingen die mensen soms noemen: het Romeinse recht en geweldige architectuur; de Napoleontische Code en het bevrijden van de Joden uit hun getto’s; Engeland maakt de zeeën veilig voor piraten en laat de wereld kennismaken met Indiaas eten; en ten slotte, als het om de VS gaat, is er dat veelzijdige ding dat ‘vrijheid’ wordt genoemd.
Maar dat is eigenlijk allemaal secundair. Het eerste en belangrijkste historische criterium voor nationale grootheid is: uitgaan, je buurman op zijn hoofd slaan en zijn spullen stelen. Daarom zijn ‘grote machten’ groot.
Hier zijn enkele andere prestaties dan militaire macht en verovering die een grotere claim zouden moeten hebben op nationale grootsheid of ‘exceptionalisme’:
1. Het vermogen om honger onder burgers uit te bannen.
2. Het vermogen om alle burgers fatsoenlijke huisvesting te bieden.
3. Het vermogen om gezondheidszorg te bieden aan alle burgers.
4. Het vermogen om betaalbaar onderwijs voor alle burgers te bieden.
5. Het vermogen om burgers productief werk te bieden tegen een leefbaar loon.
De natie die in deze primaire behoeften van haar bevolking kan voorzien, is goed op weg naar grootsheid. De andere dingen die Amerikanen zo waarderen, zoals de vrijheden die zijn vastgelegd in de Bill of Rights of zelfs het recht om te stemmen, zijn alleen volledig overtuigend als ‘onvervreemdbare rechten’ als je niet chronisch honger lijdt en je kinderen niet sterven aan geneesbare ziekten. ziekten.
Dat betekent niet dat ze niet belangrijk zijn en dat er niet voor gevochten moet worden, het betekent alleen dat rechten de vorm aannemen van een hiërarchisch pakket en dat het Amerikaanse pakket onvolledig is.
De stevige versies van grootsheid of ‘exceptionalisme’ die van onze politici komen, zijn zo oppervlakkig en gedecontextualiseerd dat ze zinloos zijn. Ze zijn het verbale equivalent van die kleine hamer die artsen gebruiken om je onderbeen naar voren te laten springen. Natuurlijk krijgen ze een reactie, maar weet je echt wat het allemaal betekent?
Aan de andere kant kunnen veel Amerikanen gewoon niet verder kijken dan het grote leger, de grote marine (ah, die Navy Seals) en de grote luchtmacht. Geweren, geweren, geweren, dat is de traditionele, historische weg naar grootsheid. Lees gewoon een stukje geschiedenis. Al de rest is flauwekul.
Lawrence Davidson is hoogleraar geschiedenis aan de West Chester University in Pennsylvania. Hij is de auteur van Foreign Policy Inc.: privatisering van het nationale belang van Amerika; Amerika's Palestina: populaire en officiële percepties van Balfour tot de Israëlische staatund Islamitisch fundamentalisme.
Amerikaans Exceptionalisme is de opgeblazenheid die gebruikt wordt om ongelukken in het buitenland en inactiviteit thuis te excuseren. In een recent artikel analyseer ik het concept van het Amerikaanse Exceptionalisme en contrasteer ik het met een gezond patriottisme dat zou kunnen helpen het publiek te verenigen tegen de weinigen die Amerika ruïneren. http://www.ragingwisdom.com/?p=629
Met betrekking tot de vijf genoemde prestaties, afgezien van militaire macht en verovering, die een hogere claim zouden moeten hebben op nationale grootsheid of ‘exceptionalisme’, zijn er verschillende landen die in aanmerking komen, waaronder Zweden, Noorwegen, Finland, Denemarken en Zwitserland. Deze landen hebben ook zeer socialistische tendensen.
‘Vrij denken’ is volkomen subjectief.
Het voornaamste antwoord als aan een ‘patriot’ wordt gevraagd waarom Amerika zo groot is, is dat we ‘vrij’ zijn.
Het maakt niet uit, de ideeën van de meeste patriotten over vrijheid zijn afhankelijk van een uitzonderlijk Amerika. De witte hoed komt binnenrijden om de jonkvrouw te redden terwijl hij de slechterik in kwestie doodt. Dit heilige idee ligt ten grondslag aan de goedkeuring van de Amerikaanse verovering en plundering van United Fruit, Standard Oil van een eeuw geleden tot de Halliburtons, GE, Boeing en Rands van vandaag.
Wanneer ze worden geconfronteerd met historische feiten, verwerpen deze vrijheidslievende volkeren automatisch zulke dwaze ‘propaganda’ als anti-Amerikanisme, haat tegen Amerika nodigt uit tot suggesties om gewoon te vertrekken.
Maar vrije gedachten zijn schaars onder de loyale Amerikanen vanwege dit filter dat we allemaal in onze geschiedenislessen hebben geleerd.
Vrije gedachten worden uitgeroeid. Hoevelen van ons stoppen zomaar voor een rood licht, zonder na te denken, niemand binnen mijlen/blokken, en wachten tot dat licht aangaat en ons toestemming geeft om door te rijden?
Ik suggereer niet dat we allemaal rode lichten moeten negeren, ik vraag alleen: besluit je bewust de instructies van het licht te volgen of ben je gewoon een robot die zonder berekening gehoorzaamt?
Hoe geweldig zijn we als we wachten en wachten op een fatsoenlijk signaal voor mobiele telefoonfuncties? Veel armere landen hebben de dienstverlening geoptimaliseerd, waardoor deze klanten ongeduldig en teleurgesteld zouden worden.
Ik zou graag commentaar willen geven op de verklaring van Mitt Romney dat “Amerika niet voorbestemd is om een van de vele even evenwichtige wereldmachten te zijn. Amerika moet de wereld leiden.†Feit is dat de mannen die deze natie daadwerkelijk hebben gesticht precies het tegenovergestelde zeiden. In de allereerste zin van onze Onafhankelijkheidsverklaring wordt de intentie uitgesproken dat de Verenigde Staten “onder de machten van de aarde de afzonderlijke en gelijkwaardige positie zullen innemen waarop de wetten van de natuur en van de God van de natuur hen recht geven”. Een GELIJKE plaats TUSSEN de “Krachten van de Aarde”. Stel je voor dat.
En ja, ik hou van de satirische opmerking van David Hamilton, vooral omdat het ooit serieus had kunnen worden gezegd.
Bedankt, en ja, het had ooit serieus gezegd kunnen worden. Ik deed alsof ik naïef was. Mijn punt was om te laten zien hoe ver we zijn verwijderd van de oorspronkelijke dingen die ons onderscheidden van andere naties. Je zou kunnen zeggen dat we nu het tegenovergestelde zijn.
Het sarcasme van David Hamilton beschreef op grafische wijze de waanvoorstelling waaraan de meeste Amerikanen lijden. Alleen omdat u stemrecht heeft, gelooft u dat dit betekent dat u zich in een democratie bevindt, terwijl de realiteit is dat u zich in een 'plutocratie' bevindt, die gemanipuleerd wordt door voornamelijk de rijke zionistische Amerikanen en door hun controle over uw media. Hun eerste loyaliteit ligt bij Israël, niet bij de VS. Tot zover het 'land van de vrije', waarbij de zionisten bepalen wie de teugels van de macht zullen overnemen en u instructies geven over uw buitenlands beleid.
Zeker, je hebt macht gehad en je militaire kracht misbruikt om verschillende landen te verwoesten en honderdduizenden onschuldigen te doden, en je denkt nog steeds dat God Amerika redt – kijk dat eens in je hiernamaals.
Uw regering geeft er de voorkeur aan zichzelf failliet te laten gaan en miljarden te verspillen aan oorlogsvoering, terwijl er een enorme onderklasse van verarmde en hopeloze burgers overblijft. Voor hoeveel biljoenen dollars staat u klaar met de Chinezen, de binnenkort vervangende supermacht? Ja, je bent zeker geweldig en uitzonderlijk.
David, jouw overtuiging dat we een vrijdenkend volk zijn, druist in tegen de honderden miljarden dollars die elk jaar door het bedrijfsleven en politieke belangen worden uitgegeven om ons naar die ‘vrije gedachten’ te leiden waar je zo trots op lijkt. Jouw overtuiging is een illusie die een van de meest gebruikte logische misvattingen demonstreert: geef de consument een compliment. Als je meer wilt weten over enkele fundamentele politieke propagandatechnieken, kijk dan eens naar http://www.propagandacritic.com/
Als je meer wilt lezen over de filosofische oorsprong van de ontwikkeling van politieke en zakelijke propaganda in de VS, lees dan het korte maar prachtig geschreven meesterwerk van Edward L. Bernays uit 1928, Propaganda. http://books.google.com/books?id=JlcPgPt17KcC&printsec=frontcover&dq=bernays+propaganda&hl=en&sa=X&ei=A29RT8TDKMbL0QH7hNA9&ved=0CDoQ6AEwAA#v=onepage&q=bernays%20propaganda&f=false
Hoofdstuk 1 van Propaganda begint,
“De bewuste en intelligente manipulatie van de georganiseerde gewoonten en meningen van de massa is een belangrijk element in de democratische samenleving. Degenen die dit onzichtbare mechanisme van de samenleving manipuleren, vormen een onzichtbare regering die de ware heersende macht van ons land is.
‘We worden geregeerd, onze geest wordt gevormd, onze smaak wordt gevormd en onze ideeën worden grotendeels aangedragen door mannen van wie we nog nooit hebben gehoord. Dit is een logisch gevolg van de manier waarop onze democratische samenleving is georganiseerd. Grote aantallen mensen moeten op deze manier samenwerken als ze samen willen leven in een soepel functionerende samenleving.”
Goh, Bill Chapman, snap je het niet? De heer Hamilton was satirisch en ironisch. Het grote signaal was het nemen van Prez. Bush' uitspraak: 'Ik ben de beslisser', en hij gebruikt die voor alle Amerikanen. Lees beter, nietwaar?
Ik denk dat we geweldig zijn omdat we niet naar het buitenland gaan op zoek naar monsters om te vernietigen; toch is ons hart bij de onderdrukten en wenst hen het beste.
En we hebben deze geweldige regeringsstructuur van checks and balances – beter dan de Romeinen en de Florentijnen – die de macht van individuen en zelfzuchtige groepen beperkt, die verhindert dat heersers en groepen slechte mannen over ons heersen! We zijn vrij! Wij zijn de beslissers! (indirect natuurlijk, maar toch). Niets heeft enige macht over het vrije denken van wij, het volk.
Uitstekende satire, meneer Hamilton.