Amerikaanse strijd om de aanval op Pakistan te verklaren

De gespannen betrekkingen tussen de Verenigde Staten en Pakistan zijn naar een nieuw dieptepunt gezonken na een Amerikaanse luchtaanval langs de Afghaans-Pakistaanse grens, waarbij twintig Pakistaanse soldaten omkwamen en het land in rep en roer kwam. Het Amerikaanse leger heeft ook moeite om uit te zoeken wat er precies is gebeurd, schrijft Gareth Porter.

Door Gareth Porter

Het Amerikaanse leger en de regering-Obama zijn afgelopen zaterdag in verwarring gebracht door de aanvallen op twee Pakistaanse militaire posten nabij de grens met Afghanistan, omdat de aanvallen de Pakistaanse regering en het militaire leiderschap tot een veel sterkere oppositie tegen het Amerikaanse beleid in de regio hebben uitgelokt.

Het besluit om aan te vallen met helikoptergevechten, waarbij 24 Pakistaanse troepen omkwamen en een nieuw niveau van anti-Amerikaanse sentimenten in het land werd aangewakkerd, heeft de door de VS geleide International Security Assistance Force (ISAF) in Afghanistan in een zeldzame defensieve houding gebracht, omdat senior Ambtenaren weten niet wat er is gebeurd en waarom.

De onwil van ISAF, nu onder bevel van generaal John Allen, om commentaar te geven op de gebeurtenis en de snelle oproep tot een volledig onderzoek weerspiegelen duidelijk de twijfels van de kant van de commandostructuur over de waarheidsgetrouwheid van het verslag van de niet bij naam genoemde commandant van het leger. de Amerikaanse Special Operations Forces (SOF)-eenheid die opdracht gaf tot de operatie over de grens in Pakistan.

Deze vrijblijvende houding komt opvallend veel overeen met de standaardreactie van ISAF op beschuldigingen van Afghaanse regeringsfunctionarissen over het doden van burgers door ISAF-troepen, zowel bij luchtaanvallen als bij SOF-nachtaanvallen.

Verslagen over de opeenvolging van gebeurtenissen die tot de aanval hebben geleid, die sinds zaterdag door niet bij naam genoemde functionarissen namens de SOF-eenheid in kwestie naar de nieuwsmedia zijn gelekt, hebben deze in grimmige bewoordingen afgeschilderd als een provocatie door het Pakistaanse leger.

In het verslag van de aanval dat de dag erna aan Reuters werd gegeven, stond dat een gecombineerde NAVO-Afghaanse strijdmacht op zoek naar Taliban-commandanten in de provincie Kunar, vlakbij de Pakistaanse grens, 'van over de grens' onder vuur kwam te liggen, waarna NAVO-vliegtuigen de Pakistaanse legerpost aanvielen.

Het verhaal werd toegeschreven aan zowel een naamloze ‘westerse functionaris’ als een ‘hoge Afghaanse veiligheidsfunctionaris’, wat suggereert dat de twee Reuters samen hadden ingelicht. De Afghaanse functionaris beweerde dat de gecombineerde strijdmacht vanuit Pakistan was beschoten terwijl ze uit hun helikopters neerdaalden, en dat de helikopters vervolgens ‘terugkeerden’.

Dat verhaal leek te suggereren dat dezelfde helikopters die de gecombineerde strijdmacht naar het doel in Afghanistan hadden gebracht, vervolgens de grens waren overgestoken om de opstandelingen te achtervolgen.

Het volhouden dat de aanval van over de grens kwam, loopt parallel met de grondgedachte voor een eerdere aanval door gevechtshelikopters in Pakistan op 29 september 2010. Die aanval was begonnen in de achtervolging van opstandelingen die een Afghaanse legerbasis in Khost zouden hebben aangevallen. provincie van over de grens en doodde twee Pakistaanse soldaten nadat ze grondvuur hadden gemaakt.

Hoewel de normale praktijk bij elke grensoverschrijdende achtervolging van opstandelingen door Amerikaanse troepen het informeren van het Pakistaanse leger is, heeft de inval van vorig jaar een dergelijke coördinatie vermeden, gebaseerd op een vermeend “dreigend gevaar voor de troepen”. Het lijkt erop dat Amerikaanse en Afghaanse functionarissen in dit geval een vergelijkbare reden hadden bedacht voor een verrassingsaanval in Pakistan.

In daaropvolgende verslagen van zowel Amerikaanse als Afghaanse functionarissen over de aanval van zaterdag werd de aanvankelijke bewering dat de strijdkrachten van over de grens waren aangevallen echter van tafel geveegd. De Associated Press, die zei dat het “details over de inval” had gekregen, meldde maandag dat de aanval van de opstandelingen plaatsvond in Afghanistan.

In het herziene verslag aan de Associated Press werd geportretteerd dat de helikopters de opstandelingen hadden gevolgd in de richting van de Pakistaanse grensposten en dat ze volgens hen kampen van opstandelingen hadden opgemerkt.

Afghaanse functionarissen bleven volhouden dat de opstandelingen werden beschermd in de Pakistaanse posten. In een verhaal van de Washington Post werd dinsdag een “hoge Afghaanse politiefunctionaris” geciteerd die zei dat de opstandelingen zich na een eerste vuurgevecht terugtrokken in een Pakistaanse post en van daaruit begonnen te schieten. De opstandelingen ‘schoten op de commando’s’, zei de Afghaanse functionaris, ‘en ze bleven schieten, zodat de luchtsteun hen ter verdediging moest komen.’

De Los Angeles Times meldde maandag dat “verschillende functionarissen” zeiden dat het “onduidelijk was of het vuur afkomstig was van opstandelingen die zich schuilhielden in de buurt van de Pakistaanse posten of van de posten zelf.”

De wisselende verhalen, de onduidelijkheid over de vraag of de helikopter niet wist dat de posten toebehoorden aan het Pakistaanse leger, en of er daadwerkelijk opstandelingen op de posten aanwezig waren, baarden allemaal duidelijk zorgen over het ISAF-commando en de functionarissen in Washington.

Ondertussen is de bewering dat de helikopter op de posten schoot in de verkeerde veronderstelling dat het kampen van opstandelingen waren, tot in detail weerlegd door het Pakistaanse leger. Generaal-majoor Ashfaq Nadeem, de directeur-generaal van militaire operaties die rechtstreeks betrokken was bij de aanpak van de aanval zaterdagochtend, zei dat het “onmogelijk was dat ze niet wisten dat dit onze posten waren”, aldus het Pakistaanse dagblad The News.

Nadeem en de militaire woordvoerder generaal Athar Abbas wezen er beiden op dat de posten zich op de toppen of bergkammen bevonden op meer dan 300 meter van de Afghaanse grens en dat het permanente bouwwerken waren, die niet door opstandelingen zouden zijn bezet. Bovendien, zei Nadeem, had de NAVO de kaartcoördinaten gekregen van die posten, genaamd ‘Volcano’ en ‘Boulder’.

Het hoofd van de Pakistaanse militaire operaties gaf ook een gedetailleerd verslag van de gebeurtenissen, waaruit bleek dat het Amerikaanse leger zich vanaf het begin bewust was van het feit dat Pakistaanse posten werden aangevallen.

Enkele minuten voordat “Volcano” voor het eerst werd aangevallen, zo herinnerde hij zich, belde een Amerikaanse sergeant van het “Tactical Operations Center” in Afghanistan een Pakistaanse majoor op die dienst had in Peshawar en vertelde hem dat de Amerikaanse Special Forces indirect onder vuur hadden genomen in een gebied genaamd Gora Pahari. negen mijl van de legerposten.

Een paar minuten later belde de Amerikaanse sergeant terug en zei tegen de majoor: ‘Uw vulkaanpost is geraakt,’ zei Nadeem.

Nadeem zei dat het Pakistaanse leger de NAVO heeft geïnformeerd dat hun posten werden aangevallen door ISAF-troepen, maar dat de aanval 51 minuten duurde, vervolgens vijftien minuten werd afgebroken en ongeveer een uur werd voortgezet.

Amerikaanse functionarissen in Washington hadden drie dagen later nog steeds geen duidelijke interpretatie van de gebeurtenissen van zaterdag. Op de vraag van een voormalige Amerikaanse functionaris dinsdag of het Amerikaanse leger nu beter begreep wat er was gebeurd, antwoordde een officier die de kwestie bij het Pentagon volgde: “Dat doen wij niet.”

Hoge officieren bij ISAF lobbyen al lang voor een agressievere aanpak van het probleem van de veilige havens voor opstandelingen in Pakistan, met het argument dat zonder een dergelijke verandering succes in Afghanistan onmogelijk zal zijn.

Maar de grensoverschrijdende aanval op Pakistaanse grensposten heeft precies het tegenovergestelde effect gehad. Het heeft Pakistani, zowel militair als civiel, verenigd achter een veel nationalistischer beleid ten aanzien van de Amerikaanse militaire rol in zowel Afghanistan als Pakistan.

Het heeft de Pakistaanse regering ertoe aangezet te dreigen te voorkomen dat NAVO-voorraden permanent Afghanistan binnenkomen, de Verenigde Staten te bevelen hun dronebasis in Shamsi binnen vijftien dagen te verlaten en uit protest de komende internationale conferentie over Afghanistan te boycotten.

De Pakistaanse minister van Informatie, Dr. Firdous Aashik Awan, beschreef het besluit om de conferentie van Berlijn te boycotten als een “keerpunt in het Pakistaanse buitenlandse beleid”, dat werd gesteund door alle partijen die in het kabinet vertegenwoordigd waren.

Tijdens een kabinetsvergadering die dinsdag in Lahore werd gehouden, werd zelfs de verwachte Amerikaanse stopzetting van de hulp aan Pakistan besproken en werd opgeroepen tot een gedetailleerde beoordeling van de gevolgen die die stopzetting voor verschillende sectoren zou hebben.

Gareth Porter is een onderzoekshistoricus en journalist, gespecialiseerd in het Amerikaanse nationale veiligheidsbeleid. De paperbackeditie van zijn nieuwste boek, Gevaren van dominantie: onevenwichtigheid van macht en de weg naar oorlog in Vietnam, Werd gepubliceerd in 2006. [Dit artikel is gepubliceerd door Inter Press Service.]