Gingrich, de ultieme ringwegbandiet

Voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Newt Gingrich belichaamt de losbandige levensstijl en lucratieve vriendjespolitiek die Amerikaanse conservatieven beweren te haten, maar toch is hij de jongste Republikeinse presidentskandidaat die hoopt de status van koploper te kunnen bereiken, zoals Michael Winship opmerkt.

Door Michael Winship

Misschien moet je twee keer nadenken als zelfs Jack Abramoff denkt dat je beneden alle peil bent. Niet dat het Newt Gingrich iets kan schelen.

Abramoff, Amerika's favoriete veroordeelde invloedsventer, vertelde NBC's David Gregory dat presidentskandidaat en voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Gingrich een van die “mensen is die naar Washington kwamen, die een openbare dienst hadden, en daar geld mee verdienden. Ze gebruiken hun publieke dienstverlening en toegang om geld te verdienen.”

Newt, zo vervolgde hij, ‘is betrokken bij precies het soort corruptie dat Amerika minacht. Het zijn precies de dingen die de Tea Party-beweging en de Occupy Wall Street-beweging boos maken en iedereen die geen deel uitmaakt van een beweging en naar Washington kijkt en zegt: waarom krijgen deze jongens al dit geld, waarom worden ze zo rijk, waarom hebben ze deze voordelen?”

Waarom inderdaad? Toegegeven, Abramoff zit midden in zijn promotietour van bekentenis en poging tot verlossing, een pot die zijn ketel en voormalige mentor obsceen graag zwart wil noemen – vooral als er boeken worden verkocht. Maar Casino Jack heeft wel een punt.

Gingrich verpersoonlijkt al het rotte aan de geldautomaat die we Washington noemen: de merchandising van gunsten en stemmen; het omzetten van eerdere posities in voorkennis, waardoor uw contacten en de mogelijkheid om op het systeem te spelen beschikbaar worden voor de hoogste bieder; de archetypische draaideur tussen overheidsdienst en shilling voor het Amerikaanse bedrijfsleven.

Toch staat hij daar, plotseling aan de top van de peilingen, zijn debatvaardigheden geprezen, zijn onbeschofte afwijzing van de media geprezen en doordrenkt met voldoende lef om zichzelf tegenover goedgelovige elementen van het electoraat af te schilderen als een buitenstaander. Het is alsof Kim Kardashian zichzelf heeft uitgeroepen tot Amerikaanse Huisvrouw van het Jaar.

(Gingrich probeert nu het spel van binnen naar buiten in beide richtingen te spelen, door vorige week te verkondigen: “We hebben net vier jaar amateur-onwetendheid geprobeerd en het werkte niet erg goed. Dus het hebben van iemand die Washington echt kent, zou heel goed kunnen zijn .”)

In feite is een korte blik op slechts enkele activiteiten van Newt sinds zijn Republikeinse collega's hem in 1998 uit het sprekerschap gooiden voldoende om hem te ontmaskeren als de ultieme posterboy voor het spelen van inside-the-Beltway-games – het vasthouden aan de ideologie wordt vaak terzijde geschoven ten gunste van opportuniteit en de kans om geld te verdienen.

U herinnert zich nog dat u afgelopen voorjaar hoorde over de doorlopende, renteloze kredietlijn van meneer en mevrouw Gingrich bij Tiffany's, een luxe winkel die ze behandelden als een met diamanten ingelegde versie van het Home Shopping Network, en het rapport van Tim Carney in The Washington Examiner dat “Christy Evans, voorheen een topmedewerker van … Gingrich, een geregistreerde lobbyist is voor Tiffany’s.”

Nu schrijft Carney: “We weten dat Gingrich betaald is door farmaceutische bedrijven en door de geneesmiddelenlobby, met name tijdens het Medicare-drugsdebat. Een voormalige medewerker van Pharmaceutical Research and Manufacturers of America (de belangrijkste lobby van de industrie) vertelde me dat Gingrich destijds werd betaald door iemand uit de industrie.

“Een woordvoerster van Gingrichs gezondheidszorgadviesbureau, Center for Health Transformation, vertelde me dat farmaceutische bedrijven CHT-klanten zijn geweest. PhRMA bevestigde in een verklaring dat ze Gingrich hadden betaald. Bloomberg News citeerden bronnen van toonaangevende farmaceutische bedrijven AstraZeneca en Pfizer die zeiden dat die bedrijven ook Gingrich hadden ingehuurd...

“Drie voormalige stafleden van het Republikeinse Congres vertelden me dat Gingrich in 2003 Capitol Hill bezocht en Republikeinse congresleden bezocht in een poging conservatieven ervan te overtuigen een wetsvoorstel te steunen dat Medicare uitbreidt met subsidies voor geneesmiddelen op recept.

“Conservatieven waren begrijpelijkerwijs op hun hoede bij het uitbreiden van een door Lyndon Johnson gecreëerd recht dat historisch gezien ver voorbij de officiële begrotingsramingen was gegaan. Geneesmiddelenfabrikanten waren daarentegen helemaal in de war over het veiligstellen van een nieuwe pijplijn met overheidsgeld om hun toch al adembenemende winstmarges te vergroten.”

Maandag schatte de voorzitter van Gingrich's Center for Health Transformation de inkomsten over de afgelopen tien jaar op 55 miljoen dollar. De vergoedingen zijn flexibel, zei ze, waarbij voor “charterlidmaatschappen” een jaarlijkse vergoeding van $ 200,000 geldt.

Volgens de 21 november Wall Street Journal, “Volgens twee beroepsgroepen in de gezondheidszorg brengt de gezondheidsdenktank ook kosten in rekening voor adviessessies met de voormalige spreker en de toespraken van de heer Gingrich.”

Op dynamischer wijze beloofden de PR-materialen van het centrum “directe Newt-interactie” (!) en zo The Washington Post, “De grootste financiers, waaronder bedrijven als AstraZeneca, Blue Cross Blue Shield en Novo Nordisk, kwamen ook in aanmerking voor kortingen op ‘producten en workshops’ van andere Gingrich-groepen.” Klinkt als de Potomac-editie van 'The Price Is Right'.

Een ander medeoprichter van het Center for Health Transformation was Gundersen Lutheran Health System uit La Crosse, Wisconsin. De 17 november New York Times meldde dat Gingrich in juli 2009, zonder zijn connectie te melden, het bedrijf prees The Washington Post “voor zijn succesvolle pogingen om de meeste patiënten ervan te overtuigen ‘voorafgaande richtlijnen’ te hebben, waarin staat dat als Medicare het voorbeeld van Gundersen had gevolgd op het gebied van zorg rond het levenseinde en andere praktijken, het ‘meer dan 33 miljard dollar per jaar zou besparen.’”

Voorafgaande richtlijnen betekenen dat gezinnen moeten worden geholpen bij het bepalen van de toekomstige zorg voor terminaal zieken, maar toen Tea Partiers en anderen begonnen te schreeuwen over ‘doodspanels’ tijdens de strijd om de gezondheidszorghervorming, maakte Gingrich een snelle salto naar rechts en wisselde van kant.

Toen ik deze week hoorde hoe Newt de kinderarbeidwetten aanviel, dacht ik dat een van zijn cliënten misschien het weeshuis van Miss Hannigan zou zijn. In werkelijkheid zijn onder meer GE, IBM, Microsoft, Growth Energy (een pro-ethanollobbygroep die hem tussen 2009 en 2011 $575,000 betaalde) en de Amerikaanse Kamer van Koophandel anderen die zijn advies hebben ingewilligd.

The Wall Street Journal merkt op dat “The Chamber, de grootste lobbyorganisatie in Washington, de heer Gingrich ongeveer $840,000 betaalde, volgens mensen die bekend zijn met de regeling, of ongeveer $120,000 per jaar gedurende zeven jaar, beginnend in 2001, om zitting te nemen in een informele raad van adviseurs aan de president en het hogere personeel.”

En dan is er natuurlijk nog Freddie Mac, die deze recente tsunami van kritiek teweegbracht toen Gingrich tijdens het kandidatendebat van 9 november beweerde dat het vanwege zijn expertise als deskundige was. geschiedschrijver dat de hypotheekgigant hem $ 300,000 had betaald.

Bloomberg News rapporteerde vervolgens dat het bedrag feitelijk maar liefst 1.8 miljoen dollar bedroeg, betaald als advieskosten tot 2008, toen het falende bureau werd overgenomen door de overheid en dergelijke externe contracten werden opgeschort.

Gingrich beweert dat hij Freddie waarschuwde voor ‘krankzinnige’ leningen en het vervolgens vertelde USA Today,,Ik adviseerde hen gedurende een periode dat ze niet in een crisis verkeerden. Ik ben best blij om te kunnen zeggen dat ik deze jongens advies heb gegeven … over hoe je kansen creëert voor de armen om te leren niet-arm te zijn?

Totdat hij werd betrapt, had hij niet de moeite genomen om zijn eigen betrokkenheid te vermelden, ook al viel hij Barney Frank en anderen aan omdat ze de campagnebijdragen van Freddie Mac hadden afgepakt.

Door dit alles heeft Gingrich ontkend een lobbyist te zijn, blijkbaar vasthoudend aan een zeer enge definitie. Hij is niet officieel geregistreerd bij het Congres onder de Lobbying Disclosure Act van 1995, zoals gewijzigd door de Honest Leadership and Open Government Act van 2007.

Maar reken maar uit: volgens Julie Hirschfeld Davis en Kristin Jensen bij Bloomberg News“Het voormalige Georgische congreslid rapporteerde in 1997 activa tussen de 197,000 en 606,000 dollar, volgens zijn laatste persoonlijke financiële openbaarmakingsrapport van het Huis van Afgevaardigden, dat wetgevers in staat stelt hun rijkdom in brede grenzen vast te leggen. Volgens zijn presidentiële onthullingsrapport uit 2011 is de Republikeinse primaire kandidaat vandaag de dag tussen de 7.3 en 31 miljoen dollar waard.

Niet slecht voor het overheidswerk.

Michael Winship, seniorwriting fellow bij Demos, is senior schrijver van de nieuwe publieke televisieserie “Moyers & Company”, die in januari 2012 in première ging. Ga naar www.billmoyers.com.