Mensen over de hele wereld waren in de greep van het grimmige drama van de executie van Troy Davis door de autoriteiten in Georgië, nadat de clementiecommissie de ernstige twijfels over zijn veroordeling wegens moord terzijde had geschoven en het Amerikaanse Hooggerechtshof zijn laatste beroep had afgewezen. De Amerikaanse vredesactivist David Swanson volgde de ups en downs van die laatste uren.
Door David Swanson
Woensdagavond, toen ten onrechte werd aangekondigd dat Troy Davis niet zou worden vermoord, barstte de menigte waar ik bij was uit van vreugde en met het enthousiaste besef dat we allemaal konden geloven dat onze regering iets goeds had gedaan.
Ik was bij de inwijding van de Howard Zinn-kamer in het nieuwe Busboys and Poets-restaurant in Hyattsville, Maryland.
Sommigen van ons hadden de opdracht gekregen om selecties voor te lezen uit ‘Voices of a People's History of the United States’ van wijlen Zinn. Mij werd gevraagd de toespraak in de rechtszaal van John Brown voor te lezen, waarin hij zei:
“Als het nu nodig wordt geacht dat ik mijn leven verspeel ter bevordering van de doeleinden van gerechtigheid, en mijn bloed verder vermeng met het bloed van mijn kinderen, en met het bloed van miljoenen in dit slavenland waarvan de rechten worden genegeerd door goddeloze , wrede en onrechtvaardige wetten, zo stel ik voor: laat het gebeuren!”
Brown had geweld gebruikt. Ik veroordeel het. Brown gaf zich niet over. Hij was gevangengenomen. Maar hij zei ook dit:
‘[Had ik me zo bemoeid ten behoeve van de rijken, de machtigen, de intelligenten, de zogenaamde groten, of ten behoeve van een van hun vrienden, vader, moeder, broer, zus, vrouw of kinderen, of Als iemand van die klasse zou lijden en opofferen wat ik heb bij deze inmenging, zou het in orde zijn geweest, en elke man in dit Hof zou het eerder als een daad hebben beschouwd die een beloning waard was dan een straf.’
Als Troy Davis zich een dure advocaat had kunnen veroorloven. Als Troy Davis blank was geweest. Als Troy Davis in een andere staat of een ander land had gewoond.
Davis kreeg opnieuw te horen dat hij zou worden vermoord. Opnieuw werd hem verteld dat dit misschien niet het geval zou zijn. Opnieuw werd hem verteld dat hij zou worden vermoord. En ten slotte werd hij gedood door chemische injectie terwijl hij vastgebonden was om kronkelen te voorkomen.
Waarnemers observeerden. En degenen onder ons die het restaurant hadden verlaten om voor het Amerikaanse Hooggerechtshof te gaan protesteren, jammerden van de pijn, terwijl de wereld reageerde zoals ze reageerde op de moord op Sacco en Vanzetti, en zoals ze heeft gereageerd op de uitspraken van elk van onze regeringen. miljoen daden van barbaarsheid door de jaren heen.
In Texas werd een andere man door de overheid vermoord, waardoor de mogelijkheid ontstond voor een nog luider applaus wanneer het totale aantal hoofden van de gouverneur van die staat vervolgens wordt bekendgemaakt.
Intussen worden grote aantallen mensen gedood in onze oorlogen; oorlogen die onze president woensdagochtend heeft aangekondigd, worden gevoerd ten behoeve van de vrede. Waar is Amnesty International? Waar is de NAACP? Zijn de mensen die in oorlogen zijn omgekomen minder menselijk?
Hoe zit het met degenen die onze regering doodgemarteld heeft? Maakt de manier waarop ze worden gedood hen betreurenswaardiger dan degenen die met bommen worden gedood, net zoals chemische injectie als minder betreurenswaardig wordt beschouwd dan elektrocutie?
Onze regering doodt nu in de regel in plaats van gevangenen te nemen. En het doodt met onbemande drones. Het trapt ook 's nachts deuren in en verdwijnt mensen.
We weten een beetje over moordteams die de afgelopen jaren in Afghanistan hebben geopereerd, teams van onder meer de Special Forces, de CIA en huurlingen. Ik heb goede redenen om aan te nemen – hoewel ik nu niet kan zeggen waarom – dat dergelijke teams ook op Amerikaans grondgebied hebben geopereerd.
Maar is het doden, zelfs op Afghaans grondgebied, niet net zo slecht? Zou het uit moeten maken waar, of wie, of waarom, of hoe?
Zijn de gemiste kansen om levens te redden als al ons geld naar oorlogen en Wall Street gaat niet net zo moorddadig? Medicare bezuinigt op doden. Onreine lucht is dodelijk. Doen alsof de sociale zekerheid in de problemen zit, is dodelijk. Onze ouderen in het arme huis duwen is dodelijk. Het vervuilen van ons milieu is dodelijk.
Er bestaat grote twijfel over de status van onze regering als pro-life. Zijn titel als de grootste leverancier van geweld ter wereld blijft van kracht.
We kunnen de rechters van het Hooggerechtshof niet vervolgen omdat we geen ministerie van Justitie hebben. We kunnen de rechters van het Hooggerechtshof niet afzetten, omdat we geen Congres hebben. Wat kunnen we doen?
Eén ding dat we volgens mij kunnen en moeten doen, is erkennen dat, als we voor dat ene moment geloofden dat Troy Davis gespaard zou blijven, we in ons hart geloven dat de overwinning mogelijk is. En omdat we dat geloven, hebben we de verantwoordelijkheid om ervoor te werken.
We kunnen dat doen door een zo groot mogelijke aanwezigheid op te bouwen om Washington DC vanaf 6 oktober te bezettenth - http://october2011.org
David Swanson is de auteur van Oorlog is een leugen. (Dit verhaal verscheen oorspronkelijk op http://warisacrime.org.)
Wat bedoel je met “Waar is Amnesty International, NAACP?” ? Beide organisaties zijn het in deze kwestie volledig met u eens, en staan aan de kant van egalitaire gerechtigheid, en altijd tegen de doodstraf.
Maar,….
Een minderheid van de Amerikanen die aanzienlijk genoeg is, wil een bedrijfsstaat, een puriteinse cultuur. Ze vormen geen meerderheid, maar ze zijn wel zeer consistent. Kijk om je heen. Dit is wat een sociopathische, sadistische, anti-intellectuele minderheid wil. Kijk naar de tussentijdse verkiezingen van 2010; kijk om je heen; dit is wat de mensen die opletten (voor zover ze mentaal in staat zijn) en de moeite nemen om te stemmen, willen. Ze zijn dus tot geloof gebracht. Het enige wat je kunt doen is stemmen. Dat is STEMMEN, NIET stemmen. Let op en stem, in plaats van niet te stemmen, en besteed al je tijd aan het nadenken over muziek, films, tatoeages en wat wel of niet cool is. Amerikanen zullen antwoord moeten geven op steeds meer bedrijfs- en religieuze inquisities. Doodstraf? Dit is KAPITALISTISCHE STRAF. Amerika is het land van het grote, domme kind.
De hypocrisie van ons land is ondoorgrondelijk!
De VS zijn een anomalie. Het doet alsof het beschaafd is, maar zou niet in aanmerking komen voor de EU omdat het de doodstraf toepast. Het houdt mensen gevangen om valse redenen en heeft veruit de grootste opgesloten bevolking ter wereld. Het valt landen aan die geen bedreiging voor het land vormen, en helpt de oorlogvoerende, illegale bezetter en vernietiger in Palestina, omdat een uiterst ondemocratisch verkiezingssysteem in eigen land geld van dergelijke lobby's nodig heeft. Minderheden en jongeren hebben het meeste te vrezen van het ‘rechtssysteem’, maar vredesactivisten zoals Kathy Kelly hebben ook tijd doorgebracht in Amerikaanse gevangenissen omdat ze protesteerden tegen de wrede wetten van de VS.
Hebben alle rechters over Troy Davis gestemd? Hebben wij niet het recht om te weten wie dat heeft gedaan en hoe zij hebben gestemd, of is dat staatsgeheim?
Geen constitutioneel wetenschapper.