Leven in een tijdperk van plunderingen

De lelijke taferelen van rellen en brandstichtingen in Groot-Brittannië zijn een voorproefje van de maatschappelijke ineenstorting die kan worden verwacht van het huidige verbijsterend onrechtvaardige economische/politieke systeem, waar beursgekken wegkomen met het plunderen van pensioenfondsen, maar de armen worden gestraft voor het plunderen van consumptiegoederen. , merkt Phil Rockstroh op.

Door Phil Rockstroh

Terwijl de armen van Groot-Brittannië in opstand komen in een woede van prille woede en de beurzen wereldwijd manische oplevingen en paniekaanvallen ervaren, verkeert de financiële elite (en hun politieke agenten) in een defensieve houding, zelfs als ze hun mondiale, volwaardige beleid voortzetten. spectrumoffensief tegen de Shock Doctrine.

Tegelijkertijd maken de massamediatypes van het bedrijfsleven zich zorgen over de omkering van het fortuin en verkondigen ze de triomfen van de op eigenbelang gerichte agenda’s van Wall Street en de oplichters van het bedrijfsleven, ook al noemen ze dat een kerel, die op onrechtmatige wijze in het bezit is gekomen van een flatscreentelevisie en op de vlucht is door de straten van Noord-Londen, een hersenloze misdadiger.

Volgens de kosmologie van de massamedia-elitisten vormen zijn daden een bedreiging voor alles wat ons dierbaar en heilig is, wanneer een arm persoon een misdaad van kansen begaat, maar wanneer de hyperrijken van de diepgewortelde plunderaar De klasse verdwijnt met miljarden, deze criminelen worden onze financiële leiders genoemd.

Ongeacht de propaganda van ‘vrije markt’-fantasisten is het grote onuitsprekelijke met betrekking tot het kapitalisme dat de rijkdom ervan, over het algemeen, wordt gegenereerd voor een meedogenloze, bevoorrechte enkeling door het creëren van zeepbellen.

Wanneer deze zeepbellen barsten, brengt de daaruit voortvloeiende economische catastrofe een enorm onevenredige hoeveelheid schade toe aan degenen – de arbeidersklasse en de middenklasse – die zeer onbillijke hoeveelheden kapitaal genereren voor de elitairen van de fraudeursklasse … doordat de levenskracht uit hen wordt weggenomen door de vampirische opzet van het gamesysteem.

Woody Guthrie vatte de situatie samen in deze twee (helaas) tijdloze strofen:

'Ja, zoals ik door deze wereld heb gezworven
Ik heb veel grappige mannen gezien;
Sommigen zullen je beroven met een sixgun,
En sommigen met een vulpen.

“En zoals je door je leven reist,
Ja, zoals je door je leven zwerft,
Je zult nooit een outlaw tegenkomen
Verdrijf een gezin uit hun huis.”
–fragment uit “Pretty Boy Floyd.”

Hoewel de Amerikaanse bankkluizen momenteel weinig tastbare buit bevatten die een outlaw van het type Pretty Boy Floyd kan opbrengen. Hoe zou het voor een ouderwetse bankrover als Floyd mogelijk zijn om er vandoor te gaan met een lading elektronen?

Hier is het belangrijkste: de Wall Street-fraudeurs van de oplichtersklasse willen hun schatkist aanvullen en hun zakken (dat wil zeggen, buitenlandse rekeningen) vullen met socialezekerheids- en Medicare-fondsen. Dat is de aard van de zich ontvouwende zwendel, mensen. De oligarchische heerschappij is altijd een systeem geweest dat wordt gedefinieerd door gelegaliseerde plunderingen, die een woestenij van gebrek, ontbering en ongerichte woede achterlaat.

Als gevolg hiervan geldt in Groot-Brittannië (en daarbuiten): wanneer de hoop van arme mensen opdroogt, worden steden een tondeldoos van dode dromen, en we moeten niet geschokt en geschokt zijn als deze gedegradeerde plaatsen in brand worden gestoken, en we moeten ook niet verbaasd zijn als de De omgekochte, met schulden kampende en door de commerciële media belaagde middenklasse (die met hun dorre medeplichtigheid hielp de woestenij te creëren) schreeuwt (voorspelbaar) om tactieken van de politiestaat om de vurige opstand te onderdrukken.

Er zijn incidenten geweest waarbij een brand jarenlang heeft gesmeuld in een verlaten, afgesloten mijnschacht, en vervolgens de brand, die zich door de tunnels van de mijn en langs de wortels van dode, verdroogde bomen heeft verspreid, ervoor heeft gezorgd dat een stervend bos tot bloei is gekomen. in vlammen.

De woede die een rel teweegbrengt kan zich op een vergelijkbare manier voortzetten – en het geïsoleerde, afgesloten karakter van de elite van een land en de opzettelijke onwetendheid van de middenklasse zullen de explosie van opgekropte woede alleen maar krachtiger maken wanneer deze de macht bereikt. oppervlak.

We leven in een cultuur die dag na dag haar ‘have-nots’ overspoelt met consumentistische propaganda, en wanneer de sociale orde instort, uiten zowel de rijken als de bourgeoisie hun verontwaardiging wanneer de armen consumptiegoederen stelen – in plaats van eropuit te gaan en een opleiding en een goede baan plunderen.

Onder het rampenkapitalisme hebben de mensen in de onderklasse sinds hun geboorte te maken gehad met economisch geweld, maar de massamedia van de bedrijfsstaat lijken de situatie niet op te merken, totdat jonge mannen de nacht platbranden. Dan worden de media-elitisten verontwaardigd en gaan door alsof deze wanhopige daden geen culturele context hebben.

Er is bij deze jonge mannen en jongens een mentaliteit ingeprent dat ze niets zijn zonder de uitrusting van het consumentisme. Maar als ze een iPhone plunderen, in plaats van het creëren van derivatenfraude die de economie versnippert, worden we door de bedrijfsmedia ertoe aangezet verontwaardigd te worden.

Wanneer de slow-motion, elitair gemanipuleerde maffia-actie die bekend staat als onze nep-democratische/consumentistische cultuur mensen berooft van hun fundamentele mensenrechten en persoonlijke waardigheid – dan zouden we op onze beurt niet geschokt moeten zijn als een bende van de onderklasse er niet in slaagt deze te verlenen. deugden op anderen.

Het verhaal van de commerciële massamedia over een beperkte context (emotioneel, anekdotisch en niet-reflectief van aard) dient als een vorm van bedrijfsstaatspropaganda, afgekondigd om ervoor te zorgen dat de algemene bevolking blijft woeden tegen de symptomen in plaats van tegen de ziekte van het neoliberalisme.

Het valse framen van tegengestelde meningen – van degenen die beweren dat de ontberingen van het neoliberalisme een rol spelen in de oorzaken van opstanden, opstanden en rellen als pleitbezorgers van geweld en vernietiging is net zo belachelijk als beweren dat iemand een pleitbezorger is van droogrot wanneer hij wijst op structurele schade naar een huis vanwege een lekkend dak.

Vanwege de elementen van omgekeerd totalitarisme, inherent aan de structuur van het bedrijfsstaatskapitalisme, en geïnternaliseerd binnen de algemene bevolking door voortdurende, commerciële mediaversterking, zou men niet verbaasd moeten zijn als een aanzienlijk deel van de algemene bevolking geneigd is de politie te steunen. -staatstactieken om de sociale onrust onder de kansarmen van de bevolking te onderdrukken.

Houd in gedachten: wanneer je naar de BBC of de bedrijfsmedia kijkt, ontvang je een beperkt verhaal (stilzwijgend) goedgekeurd door de mondiale machtselite, gecreëerd door informele afspraken tussen een carrièrekartel dat bestaat uit zakelijke, overheids- en mediapersoonlijkheidstypes die een gevestigde waarde hebben. hebben er belang bij de status quo te handhaven, ook al fungeren zij daarbij als agenten van een snelgroeiende politiestaat.

Dienovereenkomstig kun je het fascistische denken niet bespreken met rede of empathische verbeeldingskracht, bijvoorbeeld de zelfingenomen (en zelfzuchtige) uitspraken van vertegenwoordigers van de massamedia, noch de daarmee gepaard gaande verontwaardiging van de bewoners van de bedrijfsstaat onder hun publiek – hun aanstoot is gecreëerd door de emotioneel beladen beelden waarmee ze meedogenloos zijn bestookt en belaagd – omdat hun reacties zullen voortkomen uit (handig) luie generalisaties, gestimuleerd door op angst gebaseerde animus.

Door dit alles heen, versluierd door desoriënterende media-afleidingen en politiek gegoochel, worden we geteisterd en gebonden door de hachelijke situatie van een verloren paradigma dat het begin vormt van het ontrafelen van de huidige orde.

“De koningen van de wereld worden oud,
en zij zullen geen erfgenamen hebben.
Hun zonen stierven toen ze nog jongens waren,
en hun neurasthenische dochters in de steek gelaten
de zieke kroon voor de menigte.”
–Rainer Maria Rilke, fragment uit “The Kings of the World”

Maar hoewel er steeds meer bewijs is dat, zelfs nu mensen over de hele wereld in opstand komen tegen ongelijkheid en uitbuiting, de economische elite weinig zin heeft om ook maar een glimp op te vangen van het lot van degenen uit wier levensbloed hun immense rijkdommen zijn ontleend, noch om te luisteren naar de vermaning van de onderdrukten dat ze het leven op hun knieën beu zijn en zich bewust worden van de realiteit dat de zwendel van de vrijheid van keuze onder de oligarchie van de bedrijfsstaat in feite een leven is dat verslaafd is aan consumentisme en contractarbeid dat omvat de structuur van de neoliberale, mondiale bedrijfswinkel.

“De rotte maskers die één man verdelen
Van een ander, de ene man van zichzelf
Ze brokkelen af
Eén enorm moment lang en we zien een glimp
De eenheid die we verloren, de verlatenheid
…Van mens zijn, en al zijn glorie
Het delen van brood, zon en dood
De vergeten verbazing van het leven”
–Octavio Paz, fragment uit “Zonnesteen”

Dienovereenkomstig is creatief verzet de meest diepgaande daad van onbaatzuchtige toewijding (gewoonlijk liefde genoemd) in relatie tot een samenleving die in de greep is van een sociopathische manier van zijn. Onderwerping is waanzin. Gezond verstand brengt ondermijning met zich mee. Het hart dringt erop aan; anders is het leven slechts een ploeteren op het kerkhof; mond vol as; hart, een vergaarbak voor stof.

Phil Rockstroh is een dichter, tekstschrijver en filosoof-bard die in New York City woont. Hij is te bereiken op: [e-mail beveiligd] . Bezoek de website van Phil http://philrockstroh.com / En op FaceBook: http://www.facebook.com/profile.php?id=100...