Terwijl de patriottische vieringen van 4 juli vervagen, blijft de blijvende vraag bestaan wat het werkelijk betekent om een Amerikaanse ‘patriot’ te zijn. Is het loyaliteit aan het land, ongeacht zijn daden, of is het de bereidheid om sommige van die daden te bekritiseren? In dit gastessay vraagt Gary G. Kohls zich af of ‘goede Amerikanen’ het risico lopen de ‘goede Duitsers’ van vandaag te worden.
Door Gary G. Kohls
5 juli 2011
De meesten van ons Amerikanen zouden zichzelf patriotten noemen, of onze politiek of theologie nu rechts/conservatief, links/liberaal of centristisch/onafhankelijk is. Maar wat bedoelen we precies met patriottisme?
Bedoelen we het blinde patriottisme dat zegt ‘Mijn land, goed of fout’, het immorele idee dat ‘macht gelijk maakt’ zolang ‘mijn land’ de macht uitoefent, het soort patriottisme dat Samuel Johnson ooit ‘het laatste toevluchtsoord’ noemde van de schurk”?
Bedoelen we het patriottisme van 16th Eeuwse protestantse hervormers (zoals Maarten Luther) die geloofden dat christenen onvoorwaardelijk gehoorzaam moesten zijn aan hun nationale leiders, hoe corrupt die leiders ook waren, een idee dat vier eeuwen later een goede Duitse gehoorzaamheid aan de wrede fascistische dictator Adolf Hitler rechtvaardigde?
Of bedoelen we het soort patriottisme dat zich krachtig verzet tegen de agenda’s van de rijke elite, de gewetenloze bedrijven, de oorlogshitsers van het Pentagon en de diverse pathologische leugenaars die de politiek domineren en de extreemrechtse marginale media die proberen de liberale democratie in Amerika te vernietigen?
Zijn wij het type patriotten dat zoveel van onze natie houdt dat we bereid zijn er een minnaarsruzie mee te hebben?
Om erachter te komen welk type patriottisme wij of iemand anders omarmen, moeten we de volgende “hypothetische” situatie in ogenschouw nemen:
Stel je voor dat je een blanke, kerkgaande, bijbelgelovige burger bent in een land dat trots is op zijn inventiviteit, zijn geletterdheid, zijn kunst, zijn cultuur, zijn status als supermacht en zijn glorie in eerdere oorlogen.
Stel dat u machtige bedrijven en hun handlangers, die in politieke machtsposities verkeren, de controle over de media, de wetgevende macht, de rechterlijke macht en het leger van uw democratische natie hebt zien grijpen door het gebruik van propaganda en vervalste verkiezingen.
Stel dat de burgerij voortdurend wordt voorgelogen over de doelstellingen van het buitenlands beleid van het land en over zijn vijanden, en dat het land zelfs op bedrieglijke wijze oorlog na oorlog in wordt geleid, zonder rekening te houden met de dodelijke geestelijke, mentale en fysieke kosten voor de klasse van strijders.
Stel dat de zakelijke en politieke leiders van dat land clandestien de controle over het hoogste uitvoerende ambt in het land verwierven en vervolgens snel achter elkaar de burger- en mensenrechten van veel van de minderheidsgroepen van het land begonnen af te pakken.
Stel dat de partij van de geïnstalleerde oorlogszuchtige leider (zelfs als die leider slechts de marionet was van een verborgen schaduwregering) progressieve, vredelievende burgers ervan zou gaan beschuldigen verraders te zijn, andersdenkenden het zwijgen op te leggen, gewetensgevangenen, gezuiverde antifascisten verzetsgroepen, censureerde de liberale pers en verwijderde anderszins tegengestelde ideologieën uit het publieke bewustzijn
Stel dat de profeten, kunstenaars, dichters, liedjesschrijvers, filmmakers, creatieve denkers en gewetensbezwaarden tegen oorlog en moord allemaal ten onrechte werden beschuldigd van onpatriottisch gedrag en daarom werden bespioneerd en gearresteerd en dat hun organisaties door mollen werden geïnfiltreerd.
Je zou in het Duitsland van de jaren dertig zijn en de tirannen tegen de democratie zouden de extreemrechtse militaristen Adolf Hitler, Joseph Goebbels, Hermann Göring, het Freikorps, de Gestapo, de SS en hun gehoorzame handlangers zijn geweest.
Maar als uw antwoord op de bovenstaande vraag ‘Amerika’ was, of op zijn minst het Amerika zoals voorgesteld door het imperialistische Project for the New American Century (PNAC), dan zou deze belangrijke vraag moeten worden gesteld: wat zou helpen wat zou je hebben gedaan als je een ‘goede Duitser’ uit de jaren dertig was en je democratische natie fascistisch zag worden?
Als u een typische heteroseksuele, blanke, belijdende christelijke man was geweest, met alle privileges en macht die u door die meerderheidsstatus werden verleend, zou u vrijwel niets tegen het beleid van Hitler hebben gezegd, zelfs niet als de rechten van andere minderheidsgroepen dan die van u zouden gelden. werden weggevoerd.
Je zou stil zijn geweest toen Hitlers “vijanden” midden in de nacht werden gemarteld en “verdwenen” en naar de goelag van gevangenissen, psychiatrische instellingen of vernietigingskampen werden gestuurd.
Als gemiddelde bijbelgelovige Duitse christen zou u uw oorlogsondersteunende, antisemitische bisschoppen, priesters of predikanten hebben gehoorzaamd (van wie de meesten een plechtige eed van trouw aan de Führer hadden afgelegd).
Duitse christenen waren grotendeels conservatieven die waren opgeleid in het opvoeden van kinderen – en die in hun scholen en kerken hadden geleerd – om zich aan het gezag te onderwerpen.
Er werd dus van je verwacht dat je in tijden van nationale crisis gehoorzaam zou zijn aan de heersers in Berlijn, in plaats van trouw vast te houden aan de ethische leringen van Jezus, die moorddadig geweld tegen zijn volgelingen verbood en zei dat ze barmhartig en vergevingsgezind moesten zijn. tegenover (in plaats van moordenaars en folteraars te zijn van) hun vijanden.
Als u een gemiddelde Duitse advocaat, arts of psychiater was geweest, zou u zich bij de nazi-partij hebben aangesloten, omdat anders uw professionele status in gevaar zou zijn gebracht.
En u zou uw mond hebben gehouden en u hebben verzet tegen het handelen vanuit uw meelevende gevoelens, zelfs als u getuige was geweest van de angst en angst van uw Joodse, Slavische, socialistische, liberale of homoseksuele cliënten toen zij voor de rechtbank werden gesleept en in de gevangenissen, concentratiekampen en gevangenissen verdwenen. gaskamers.
De vraag blijft dus: als je je democratische natie fascistisch had zien worden, zou je dan hebben gedaan wat de overgrote meerderheid van de ‘patriottische’ Duitsers in de jaren dertig en veertig deed en gehoorzaam blijven aan hun criminele leiders die hun macht door daden hadden verkregen. van geweld?
Zou u aan de verkeerde kant van de geschiedenis hebben gestaan door trouw te zweren aan hun pathologisch leugenachtige leiders en de swastika te groeten, in plaats van te werken aan het ondermijnen van hun criminele natie?
Welke kant zou u dan gesteund hebben, wetende dat iedereen die zich tegen Hitlers agressieoorlogen verzette, als staatsvijand werd beschouwd?
Zou jij de kant van de slachtoffers of de politiestaat hebben gekozen? Zou u hebben geleden uit solidariteit met de vingervlugge vijanden van de politiestaat, of zou u uw christelijke ethiek onder water hebben gehouden en zich bij de fascistische onderdrukkers hebben aangesloten?
Zou u aan de kant hebben gestaan van de vrijheidsstrijders (door de propagandamachine van de onderdrukkers bestempeld als ‘terroristen’ of ‘opstandelingen’) die moedig en patriottisch probeerden hun land te redden van ongewenste kolonisten, of zou u de agenda's van de militaristen?
Denk nu eens na over de overeenkomsten tussen het Duitsland van de jaren dertig en het vriendelijkere, gemilitariseerde, proto-fascisme dat we in ons steeds rechtser wordende Amerika als normatief gaan beschouwen.
Als je dat met een goed geweten doet, en vooral als je bedenkt 1) de verscheuring van de Amerikaanse grondwet tijdens 2) de rechtse regering-Cheney/Bush, 3) de ten onrechte genoemde Patriot Acts en Homeland Security Laws, 4) de verschuiving naar flagrante bedrijfspolitiek regeren met het Hooggerechtshof onder leiding van opperrechter John Roberts, 5) de lijst van rechtse politici die het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden hebben gewonnen en 6) de vele fascistisch georiënteerde Republikeinse gouverneurs bij de verkiezingen van afgelopen herfst, kijk naar 7) de lijst van rechtse politici presidentskandidaten die zich uitroepen tot president van de Verenigde Staten van Amerika voor 2012 en vervolgens de lijst met kenmerken van het fascisme hieronder bestudeert, zult u zich realiseren dat de omverwerping van de democratie en de instelling van het politiestaatfascisme dichterbij kan zijn dan u denkt.
Maar terwijl u over deze kwesties nadenkt en uw politieke en theologische overtuigingen toepast, zal de manier waarop u uw openbare en privéleven leidt duidelijker worden – en dat geldt ook voor de agenda’s van degenen die uw stem, uw zaken of uw stilzwijgen willen.
En of u al dan niet aan de goede kant van de geschiedenis zult belanden, zal worden bepaald door hoe u zich gedraagt in het stemhokje, in uw gebedshuizen en op de markt.
Als u zich eervol gedraagt, zal uw politieke, spirituele en economische leven waarschijnlijker zijn als een goed patriot en daarom als een actieve tegenstander van tirannie in al zijn vormen, in plaats van als dader, slachtoffer, collaborateur of als schuldige omstander.
Tot slot presenteer ik een paar verkorte samenvattingen van twee profetische stemmen die de geschiedenis van het fascisme hebben bestudeerd. Ze zijn van toepassing op wat hier in de VS is gebeurd. Lees ze en huil, en handel dan.
10 eenvoudige stappen naar fascisme Einde van Amerika van Naomi Wolf
1. Roep angstaanjagende interne en externe vijanden op
2. Creëer een goelag
3. Ontwikkel een misdadigerskaste
4. Zet een intern surveillancesysteem op
5. Het lastigvallen van burgergroepen
6. Zich bezighouden met willekeurige detentie en vrijlating
7. Target belangrijke personen
8. Controleer de pers
9. Bestraf afwijkende meningen als verraad
10. Schort de rechtsstaat op
De 14 kenmerken van het fascisme van Lawrence Britt, PhD
1. Krachtig nationalisme/patriottisme
2. Schendingen van de mensenrechten
3. Eenwording rond zondebokken
4. Militarisme
5. Seksisme
6. Druk op Censuur/controle
7. Sterke nationale veiligheidsstaat
8. “Fusie” van Kerk en Staat
9. Corporatisme
10. Onderdrukking van vakbonden
11. Anti-intellectualisme
12. Obsessie voor wet en orde
13. Corrupt vriendjeskapitalisme
14. Frauduleuze verkiezingen
Gary G. Kohls is een gepensioneerde arts die holistische geestelijke gezondheidszorg beoefent en daarom uitgebreide ervaring heeft met de behandeling van slachtoffers van geweld, die vaak ten onrechte worden bestempeld als mensen met een ‘geestesziekte van onbekende oorzaak’. Dr. Kohls vindt dat het zijn professionele plicht is om anderen te waarschuwen voor de gevaren voor de geestelijke en lichamelijke gezondheid die inherent zijn aan de deelname aan geweld, vooral militair geweld.