Bob Dylan, de grote dichter/songwriter, is deze week 70 geworden, wat herinneringen oproept aan hoe zijn woorden, muziek en anti-autoritaire visie generaties Amerikanen hebben helpen vormen, vooral degene die volwassen werd tijdens de Vietnamoorlog in de jaren zestig, zoals Gary G. Kohls merkt dit op in dit gastessay.
Door Gary G. Kohls
25 mei 2011
De week waarin Bob Dylan 70 wordtth De verjaardag waarop hij werd geboren op 24 mei 1941 wordt door het hele land gevierd, vooral in Duluth en Hibbing, Minnesota, waar Bob Zimmerman werd geboren en getogen.
Afgelopen weekend werd op de openbare radio in Minnesota een vier uur durende radiodocumentaire uitgezonden, en het 'War and Peace Report' van Democracy Now op dinsdag was volledig gewijd aan Dylans enorme impact op onze cultuur.
Bob Dylan was de stem van het geweten van mijn tijd (de jaren zestig en daarna). Hij was duidelijk een dichter/profeet die zich verplicht voelde zijn luisteraars te waarschuwen voor de gevaren die hij zag aankomen.
Luister maar eens goed naar zijn “A Hard Rain's A-Gonna Fall” en zijn oproepen tot vrede en gerechtigheid in zijn bekende volksliederen “Blowing in the Wind” en “The Times They Are A-Changing”.
Hij was, net als veel andere volkszangers uit de jaren zestig in en rond de tijd van de oorlogsmisdaden die door het Amerikaanse leger in Vietnam werden gepleegd, van invloed op de ontwikkeling van het politieke denken van miljoenen mensen, waaronder ik; en ik ben blij te kunnen zeggen dat zijn boodschappen ook mijn kinderen hebben beïnvloed en hopelijk ook mijn kleinkinderen die volwassen worden.
Ik heb geprobeerd hen kennis te laten maken met de muziek van Dylan, inclusief zijn krachtige pleidooi om autoriteit altijd in twijfel te trekken.
Iedereen die Dylans liedjes heeft bestudeerd, zelfs vanaf de vroegste fasen van zijn vijftigjarige carrière, heeft het verbazingwekkende aantal teksten en thema's opgemerkt die verband houden met de Bijbel. Maar één ding dat mij is opgevallen, is dat Dylan evenveel citaten en thema's uit het Nieuwe Testament gebruikt als uit de Hebreeuwse geschriften.
Dylan is uiteraard opgegroeid in het Joodse geloof, maar ik ben altijd onder de indruk geweest van zijn kennis van verhalen en thema’s uit het Nieuwe Testament.
Fans van Dylan zijn zich bewust van de opschudding die hij bij fans teweegbracht over zijn kortstondige ‘wedergeboren christen’-periode die in 1979 begon. Hij werd bijna net zo luidruchtig beschuldigd van ketterij als toen hij begin jaren zestig elektrisch werd.
Maar gedurende die paar jaar schreef hij tientallen (meestal theologisch conservatieve) liedjes met een christelijk thema, die hij opnam in drie albums, ‘Slow Train Coming’. 'Gered' en 'Shot of Love'. Afgaande op de teksten op die albums begreep Dylan het conservatieve christelijke dogma vrij goed.
Afgaande op veel van zijn liedjes voelde Dylan zich het meest op zijn gemak met de voorschriften van het progressieve jodendom. Zijn diepgewortelde, ruimdenkende zorgen over vrede, gerechtigheid, empathie, liefde, vergeving, geweldloosheid en zijn kritiek op haat, vooroordelen, oorlog, militarisme, economische onderdrukking, imperium en racisme waren thema’s die dateren van vóór – en daarna. gedateerd – zijn wedergeboorteperiode.
Hij raakte al snel vervreemd van de meer intolerante, bestraffende en conservatieve vorm van het christendom. Dylan keerde vervolgens lang genoeg terug naar het jodendom om zijn joodse wortels te verkennen en schreef vervolgens een krachtige bevestiging van de natie Israël met zijn ‘Neighborhood Bully’.
Ik begrijp dat Dylan nu tot geen enkele georganiseerde religieuze groep behoort.
Maar Dylans progressieve politieke en theologische idealen verdwenen niet met zijn ‘verlies van het christelijk geloof’. Zijn liederen die protesteerden tegen de waanzin van de oorlog weerspiegelden het pacifisme van de oorspronkelijke vorm van het christendom 2,000 jaar geleden en omvatten de anti-oorlogsklassiekers ‘Masters of War’ (die hij naar eigen zeggen als een pacifistisch lied schreef), ‘With God on Our Side ’ en ‘John Brown’, die hij allemaal nog steeds zingt tijdens concerten.
Maar wat ik altijd hoorde in de muziek van Dylan was zijn frequente uitdrukking van teksten die een Christusachtige zorg leken te weerspiegelen voor de vertrapten, de vervolgden, de gekoloniseerde, de verarmde, de door oorlog verscheurde, de hongerige, de opeengepakte massa en andere mensen. slachtoffers van de meedogenloze instellingen, tirannen, de rijken, de oorlogsprofiteurs en andere roofdieren van de wereld.
Hij sprak zich moedig uit voor waarheid, vrijheid en vrijheid, een realiteit die talloze andere waarheidszoekers, genezers en onbaatzuchtige vredestichters inspireerde.
Luister naar enkele van de volgende teksten van Dylan en merk op hoe vergelijkbaar ze zijn met de boodschap van het evangelie (wat 'goed nieuws' betekent) die Jezus leerde, vooral de waarschuwingen van Jezus om potentiële slachtoffers te helpen zichzelf geweldloos te verdedigen tegen instellingen die geweld plegen.
Het eerste fragment hieronder is uit “Clean-Cut Kid”, een lied dat kritiek heeft op de Amerikaanse oorlogen en de psychologische gevolgen van het aangaan van oorlog en dat mij in 1984 heeft geholpen om de Amerikaanse plaag die gevechtsgeïnduceerde posttraumatische stressstoornis wordt genoemd beter te begrijpen:
'Iedereen wil weten waarom hij zich niet kon aanpassen. Aanpassen aan wat, een droom die kapot gaat?
Hij was een keurige jongen, maar ze hebben een moordenaar van hem gemaakt. Dat is wat ze deden.
Ze zeiden dat wat boven is, onder is, ze zeiden wat niet is. Ze stopten ideeën in zijn hoofd waarvan hij dacht dat ze van hem waren.
Hij ging op zondag naar de kerk; hij was een padvinder. Voor zijn vrienden keerde hij zijn zakken binnenstebuiten.
Ze zeiden: 'Luister jongen, je bent nog maar een pup' en ze stuurden hem naar een napalmkuuroord om in vorm te komen.
Ze gaven hem drugs om te roken, drankjes en pillen, een jeep om te rijden, bloed om te vergieten.
Ze zeiden: 'Gefeliciteerd, je hebt wat nodig is' en ze stuurden hem zonder enige rem terug de ratrace in.
Hij kocht de Amerikaanse droom, maar daardoor kwam hij in de schulden; het enige spel dat hij kon spelen was Russische roulette.
Hij dronk Coca-Cola, hij at Wonder Bread, at Burger Kings; hij was goed gevoed. Hij had verzekeringen kunnen verkopen, een restaurant of bar kunnen bezitten; Het had een accountant of een tennisster kunnen zijn.
Hij droeg bokshandschoenen en nam op een dag een duik van de Golden Gate Bridge naar China Bay.
Zijn moeder loopt over de vloer, zijn vader huilt en kreunt. Ze moeten samen slapen in een huis dat ze niet bezitten.
Iedereen vraagt zich af waarom hij zich niet kon aanpassen. Het enige wat hij ooit wilde, was iemand die hij kon vertrouwen.
Hij had een vaste baan, hij werd lid van het koor. Hij was nooit van plan om over het hoge draad te lopen.
Ze namen een keurig jongetje en maakten een moordenaar van hem, dat is wat ze deden.”
En Dylan is net zo hard tegen andere vaak hypocriete autoritaire instellingen, waaronder de rechterlijke macht, de geestelijkheid, artsen, wetgevers, racisten, antisemieten, de rijken, de fascisten, de militaristen, de hebzuchtige bedrijven, de bestraffende politie-staatsinstellingen zoals zoals de Gestapo, de CIA en de FBI, zoals je zou verwachten van de profetische vredestichter Jezus.
Lees deze tekst voor een kleine greep uit het “Gospel volgens Dylan”:
“Je bent een man van de bergen, je kunt op de wolken lopen; Manipulator van de menigte, je bent een dromenverdraaier.
Je gaat naar Sodom en Gomorra, maar wat kan jou dat schelen? Is er dan niemand die met je zus zou willen trouwen?
Vriend van de martelaar, vriend van de vrouw van schaamte. Je kijkt in de vurige oven en ziet de rijke man zonder naam.
Welnu, het boek Leviticus en Deuteronomium, de wet van de jungle en de zee zijn je enige leraren.
Nou, de schutter stalkt de zieken en de lammen. Preacherman zoekt hetzelfde, wie daar het eerst zal zijn, is onzeker.
Knuppels en waterkanonnen, traangas, hangsloten, molotovcocktails en stenen achter elk gordijn. Valshartige rechters sterven in de webben die ze spinnen. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de nacht invalt.' (Van ‘Jokerman’, een lied over verschillende satanische realiteiten die overal om ons heen zijn.)
“Democratie regeert de wereld niet, dat kun je maar beter door je hoofd halen. Deze wereld wordt geregeerd door geweld, maar ik denk dat dat beter onuitgesproken kan blijven.
Van Broadway tot de Melkweg, dat is inderdaad een groot gebied en een man zal doen wat hij moet doen als hij een hongerige mond te voeden heeft. (Van “Union Sundown”)
“Ik zag duizenden die de duisternis hadden kunnen overwinnen. Uit liefde voor een waardeloze bok heb ik ze zien sterven.’ (Uit ‘Als de nacht uit de lucht valt’)
‘Al die buitenlandse olie die de Amerikaanse bodem beheerst. Kijk om je heen, het zal je zeker in verlegenheid brengen. Sjeiks lopen rond als koningen, met mooie juwelen en neusringen. Beslissen over de toekomst van Amerika van Amsterdam tot Parijs.
Het ego van de mens is opgeblazen, zijn wetten zijn verouderd, ze zijn niet meer van toepassing.
Je kunt er niet meer op vertrouwen dat je blijft staan wachten. In het huis van de dapperen draait Jefferson zich om in zijn graf. Dwazen die zichzelf verheerlijken en proberen Satan te manipuleren.
Grote onderhandelaars, valse genezers en vrouwenhaters. Meesters van de bluf en meesters van de stelling.
Maar de vijand die ik zie draagt een mantel van fatsoen, alle ongelovigen en mensendieven praten in naam van religie.
Mensen verhongeren en dorsten, graanliften barsten. Oh, je weet dat het meer kost om het voedsel op te slaan dan om het te geven. Ze zeggen: laat je remmingen los, volg je eigen ambities.
Ze praten over een leven vol broederlijke liefde, laten me iemand zien die weet hoe hij dat moet leven. Er komt een langzame, langzame trein de bocht om.' (Van “Slow Train Comin'”)
“Vervalste filosofieën hebben al je gedachten vervuild. Karl Marx heeft je bij de keel gegrepen, en Henry Kissinger heeft je in de knoop.
Je hebt onschuldige mannen in de gevangenis; jullie gekkenhuizen zijn gevuld.
Je hebt onrechtvaardige doktoren die medicijnen verhandelen die je kwalen nooit zullen genezen.
Je hebt mannen die niet kunnen zwijgen en vrouwen die hun tong niet kunnen beheersen.
De rijken verleiden de armen en de ouderen worden verleid door de jongeren.
Overspeligen in kerken en pornografie op scholen.
Je hebt gangsters aan de macht en wetsovertreders die de regels maken.
Spirituele adviseurs en goeroes die je bij elke beweging begeleiden.
Onmiddellijke innerlijke rust en elke stap die je zet moet worden goedgekeurd.
Je kunt het niet meenemen en je wist dat het te waardeloos is om te worden verkocht.
Ze zeggen tegen je: 'Tijd is geld', alsof je leven goud waard is.
Als je wakker wordt en de dingen die overblijven versterkt.’ (Van “Als je wakker wordt?”)
'Nou, je staat er alleen voor, je was altijd in een land van wolven en dieven.
Vestig uw hoop niet op goddeloze mensen en wees geen slaaf van wat iemand anders gelooft.” (Uit ‘Vertrouw op jezelf’)
'O, jullie playboys en playgirls zullen mijn wereld niet besturen. Jullie verkopers van schuilkelders kunnen niet bij mij binnenkomen. Jouw Jim Crow-grond kan mij niet omkeren.
Het gelach in de lynchmenigte zal niet meer helpen. Jullie krankzinnige oorlogstongen zullen mijn weg niet bepalen.
Jullie rode lopers en rassenhaters, jullie blijven hier niet rondhangen.’ (Uit “Playboys en Playgirls”)
‘Gedesillusioneerde woorden blaffen als kogels terwijl menselijke goden op hun doel mikken .
Heeft alles gemaakt, van speelgoedgeweren die vonken tot vleeskleurige christussen die gloeien in het donker. Zonder al te ver te kijken is het gemakkelijk te zien dat niet veel echt heilig is.
Rechters van oude dames kijken naar mensen in paren die beperkt zijn in seks, ze durven valse moraal door te drukken, te beledigen en te staren terwijl geld niet praat, het vloekt. Obsceniteit, wie maakt het echt uit.
Propaganda, alles is nep. (Uit “Het is oké, mama, ik bloed alleen maar”)
“Nu ben ik liberaal, maar tot op zekere hoogte wil ik dat iedereen vrij is. Maar als je denkt dat ik Barry Goldwater hiernaast laat intrekken en met mijn dochter trouw, denk je vast dat ik gek ben! Ik zou hem dit niet voor alle boerderijen in Cuba laten doen.” (Van “Ik zal vrij zijn nr. 10”)
“Ik ben monsterlijk tegen de House Un-American Activiteiten Committee en ook tegen de CIA; en ik smeek haar mij alsjeblieft niet te vragen waarom, want het zou te lang duren om het te vertellen. (Van de hoesnotities tot "Some Other Kinds of Songs")
'En plotseling begint een drogist van middelbare leeftijd, kandidaat voor officier van justitie, tegen me te schreeuwen: jij bent degene die al die rellen in Vietnam heeft veroorzaakt. Wendt zich onmiddellijk tot een groep mensen en zegt dat als hij gekozen wordt, hij mij op 4 juli publiekelijk zal laten elektrocuteren. Ik kijk om me heen en al deze mensen met wie hij praat, dragen steekvlammen bij zich.' (Van de liner notes tot “Bringing It All Back Home”)
“Half gebroken vooroordelen sprongen naar voren. 'Vernietig alle haat, schreeuwde ik.' Leugens dat het leven zwart en wit is, spraken uit mijn schedel. Ik droomde romantische feiten over musketiers die op de een of andere manier diep gefundeerd waren. Ah, maar ik was toen zoveel ouder, ik ben nu jonger dan dat. “ (Van “Mijn achterpagina’s”)
'De mens denkt dat hij, omdat hij de aarde regeert, ermee kan doen wat hij wil, en als de zaken niet veranderen, zoon, zal hij dat doen.
De mens heeft zijn ondergang uitgevonden; De eerste stap was het aanraken van de maan.
Nu is hij vastbesloten om vernietigd te worden, hij is bang en verward, en zijn hersenen zijn met grote vaardigheid verkeerd beheerd. Het enige wat hij gelooft zijn zijn ogen en zijn ogen, die vertellen hem alleen maar leugens.
Nu aanbidt hij bij een altaar van een stilstaand water en als hij zijn spiegelbeeld ziet, is hij vervuld.
Oh, de mens is tegen fair play; Hij wil het allemaal en hij wil het op zijn manier.” (Uit “Licentie om te doden”)
Dr. Kohls is een gepensioneerde arts uit Duluth, Minnesota, die schrijft over kwesties als oorlog, vrede en geestelijke gezondheid.