Het Irak-oorlogsdilemma van de Democraten By Nat Parry 30 januari 2007

Hoewel de Democraten een groeiend anti-oorlogssentiment in het hele land te danken hebben aan hun overwinning bij de verkiezingen van 7 november, heeft de leiding van de partij tot nu toe geaarzeld om gedurfde maatregelen te nemen om een ​​terugtrekking uit Irak af te dwingen of zelfs een escalatie van de oorlog te voorkomen. er zijn weinig aanwijzingen dat de partijleiders dit van plan zijn.

Een voorstel van senator Chris Dodd, D-Conn., dat van de president vereiste dat hij aanvullende toestemming van het Congres had gevraagd voordat hij 21,500 extra troepen de strijd in zou sturen, werd snel neergeschoten, en in plaats daarvan keurde de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen op milde wijze een niet-bindende resolutie goed. waarin hij de afkeuring van het Congres over het plan van Bush uitdrukte.

Vice-president Dick Cheney, die op CNN verscheen, deed de resolutie in wezen af ​​als zinloos. “Het zal ons niet tegenhouden”, zegt hij zei, een standpunt dat werd herhaald door George W. Bush.

In een gesprek met verslaggevers maakte de president duidelijk dat hij welke handelwijze dan ook zal volgen, ongeacht of het Congres het goedkeurt of niet. "Ik ben de beslisser", zegt hij zei, eraan toevoegend dat hij ‘het plan heeft gekozen’ waarvan hij denkt dat het ‘de meeste kans van slagen heeft’.

Het probleem is dat het Amerikaanse volk er weinig tot geen vertrouwen in heeft dat zijn plan enige kans van slagen heeft.

Volgens een recente Newsweek inch68 procent van de Amerikanen is tegen de ‘surge’, en in een ander geval inch Net na de State of the Union-toespraak zei 64 procent dat het Congres niet assertief genoeg is in het uitdagen van de regering-Bush over haar oorlogsvoering.

Terwijl Bush zegt dat hij niet zal regeren op basis van opiniepeilingen, ligt de kwestie ingewikkelder voor het Congres. De nieuwe leiding werd door het Amerikaanse volk gekozen, grotendeels op basis van de hoop dat de Democraten zich zouden verzetten tegen Bush over Irak, en veel kiezers rekenen erop dat de Democraten hun gezag zullen uitoefenen om de oorlog tot stilstand te brengen.

Maar in plaats daarvan houden de Democraten vol dat ze de oorlogsfinanciering niet zullen stopzetten – uit een schijnbare angst dat de Republikeinen de stap zullen afschilderen als een maatregel tegen de troepen – en voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Nancy Pelosi, heeft verklaard dat afzetting hoe dan ook “van tafel” is. van wat er zou kunnen opduiken in congresonderzoeken naar wangedrag van de overheid.

Maar een groeiend aantal burgers lijkt te erkennen dat impeachment wellicht de enige oplossing is voor een crisis die wordt veroorzaakt door een president die deskundig advies over alles terzijde schuift, van mondiale klimaatverandering tot economisch beleid en het voeren van oorlogvoering.

Hoewel experts Bush in het verleden hebben geprezen omdat hij regeert op basis van zijn ‘onderbuikgevoelens’, heeft hij op vrijwel elk beleidsterrein een sombere staat van dienst neergezet. Gezien deze resultaten wordt het geloof in zijn instinct nu gedeeld door slechts een kleine minderheid van de ware gelovigen, in wezen de hardcore basis van de Republikeinse Partij.

De rest van het land is begrijpelijkerwijs sceptisch. Een meerderheid van de Amerikanen lijkt de zorgen te delen van een panel van gepensioneerde generaals getuigde aan het Congres op 18 januari dat het plan van Bush “een dwaze boodschap” is.

De gepensioneerde generaal William Odom waarschuwde dat het sturen van meer troepen nog meer instabiliteit zou kunnen veroorzaken, aangezien de grootste bron van instabiliteit in Irak de aanwezigheid van Amerikaanse troepen is.

Vanwege deze realiteit voorspellen experts uit het hele politieke spectrum – met uitzondering van enkele neoconservatieven – dat de voorgestelde ‘golf’ zal resulteren in veel chaos en dood, maar er waarschijnlijk niet in zal slagen Bagdad te kalmeren, laat staan ​​de rest van Irak.

Anti-oorlog maart

Het scepticisme van de gepensioneerde generaals werd versterkt door een massale anti-oorlogsdemonstratie afgelopen weekend in Washington DC, georganiseerd door United for Peace and Justice (UFPJ), een overkoepelende organisatie van zo'n 1,500 vredesgroepen in het hele land.

Dit was het eerste grote vredesprotest sinds de verkiezingen van 7 november, en hoewel schattingen van de omvang van de menigte variëren van 100,000 tot 500,000, was de focus van het protest wellicht belangrijker dan het precieze cijfer.

In tegenstelling tot eerdere protesten die gericht waren op het stellen van eisen aan de president, was de bijeenkomst van 27 januari meer gericht op het Congres dan op het Witte Huis. Borden verspreid door UFPJ riepen het Congres op om ‘op te komen tegen Bush’, en anderen drongen er bij de Democraten op aan om te bezuinigen op de oorlogsfinanciering met de slogan: ‘Niet één dollar meer, niet nog één dood.’

Opvallend was ook de deelname van prominente Democraten aan de bijeenkomst. In tegenstelling tot eerdere demonstraties tegen de oorlog, die de Democraten geneigd waren te vermijden, bestonden de sprekers van zaterdag uit een aantal invloedrijke Democraten, waaronder Jesse Jackson, Jerrold Nadler, Lynn Woolsey en John Conyers.

Toen Conyers – die nu voorzitter is van de House Judiciary Committee die de bevoegdheid heeft om impeachmentprocedures te starten – Bush waarschuwde dat het Congres ‘hem kan ontslaan’, sprak de menigte zijn goedkeuring uit met luide kreten van ‘Impeach Bush’.

Wat het protest van zaterdag ook onderscheidde van eerdere demonstraties was de schijnbare bereidheid van veel demonstranten om hun tactiek te escaleren en een meer confronterende aanpak te hanteren om de oorlog te beëindigen. Een feeder-mars georganiseerd door de nieuw opgerichte Students for a Democratic Society (SDS) koos ervoor om de hoofdbijeenkomst te omzeilen en bracht zijn eisen rechtstreeks naar het Capitool.

Hoewel de politie op motorfietsen de demonstranten probeerde tegen te houden, braken honderden van hen door de politielijnen en stormden het Capitoolgebouw binnen terwijl ze scandeerden: 'Wiens Congres? Ons congres!”

De demonstranten bereikten de trappen van het Capitool, waar barricades hen verhinderden verder te gaan. In een soms gespannen confrontatie met de politie scandeerden demonstranten ‘Laat ons binnen’ en ‘Wie bescherm je? Wie dien je?”

Verdere plannen

Hoewel de poging om het Capitool binnen te komen grotendeels symbolisch was, aangezien het een zaterdag was en het Congres niet bijeen was, was de boodschap duidelijk dat een groeiend aantal mensen ontevreden is over zowel het Democratische leiderschap als het leiderschap van de gevestigde anti-oorlogsbeweging. die bekritiseerd is omdat het de woede van het volk over de oorlog kanaliseert in volgzame bijeenkomsten en ineffectieve massamarsen.

Door deze traditionele vormen van protest af te wijzen, heeft de SDS een oude slogan uit de Vietnamoorlog nieuw leven ingeblazen om “de oorlog thuis te brengen” en verklaard dat de “enige oplossing” een “volksrevolutie” zou zijn. Door handgemeen met de politie toonden de demonstranten hun bereidheid om de tactieken van de anti-oorlogsbeweging te escaleren.

In de komende weken zou deze bereidheid duidelijker kunnen worden, met geplande campagnes van directe actie en burgerlijke ongehoorzaamheid als reactie op het verwachte verzoek om meer dan 100 miljard dollar aan nieuwe oorlogsfinanciering.

Stemmen voor Creatieve Geweldloosheid heeft dat wel gedaan geïnitieerd het bezettingsproject: een campagne van aanhoudende geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid om de oorlog in Irak te beëindigen. De groep roept burgers in het hele land op om de kantoren van senatoren en vertegenwoordigers te bezetten en hen onder druk te zetten om publiekelijk te verklaren dat zij tegen verdere financiering van de bezetting van Irak zullen stemmen.

Een andere groep die directe actie coördineert is de Troepen nu coalitie, die 17 februari heeft uitgeroepen tot “Geen $$$ meer voor Oorlogsdag.” De plannen omvatten demonstraties, bijeenkomsten, sit-ins en ‘andere vormen van creatief verzet’ in het hele land om ‘het Congres te dwingen nee te stemmen tegen oorlogsfinanciering’.

Een maand later, op 17 maart, werd de ANTWOORD Coalitie houdt een ‘massale mars naar het Pentagon’ en spoort de beweging aan om ‘van protest naar verzet over te gaan’.

Een aantal andere organisaties hebben 19 en 20 maart – de vierde verjaardag van de invasie – uitgeroepen tot ‘wereldwijde dagen van verzet om de oorlog te beëindigen’. De groepen voorstellen “bezettingen, daden van burgerlijke ongehoorzaamheid en directe actie … gericht tegen regeringen, militaire rekruteringscentra, bedrijven en andere instellingen die het Amerikaanse imperium en de oorlog in stand houden.”

Afgaande op de acties van de demonstranten dit weekend, die ervoor kozen de toegestane demonstratie te omzeilen en in plaats daarvan het Capitool aan te vallen, lijkt er een groeiende bereidheid te zijn om de strategie van de beweging om de oorlog te beëindigen te intensiveren.

Met alle oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid en directe actie in de komende weken zouden de Democraten in het Congres te maken kunnen krijgen met toenemende druk om hun macht te gebruiken om te bezuinigen op de financiering, of zelfs om de president af te zetten in een poging de oorlog tot stilstand te brengen.

Democratische verdeeldheid

Na zes jaar als stempel voor het Witte Huis te hebben gefunctioneerd, is het Congres eindelijk in handen van de oppositiepartij, en veel Amerikanen worden steeds ongeduldiger voor een echte koerswijziging.

Sinds Bush duidelijk heeft gemaakt dat hij van plan is niet alleen de koers in Irak te blijven volgen, maar de oorlog daadwerkelijk te laten escaleren, in weerwil van de wensen van het Amerikaanse volk, ligt de verantwoordelijkheid volledig bij het Congres om zijn gezag uit te oefenen.

Tot nu toe lijkt het Congres, ondanks harde gesprekken en een symbolische resolutie tegen de door Bush voorgestelde escalatie, niet bereid om die autoriteit uit te oefenen. Het dilemma voor de Democraten is of ze de eenheid binnen de partij kunnen behouden als ze de oproepen van hun basis om oorlogsfinanciering in te houden, of desnoods Bush af te zetten, blijven negeren.

Gezien de deelname van de Democraten uit het Congres aan de bijeenkomst van zaterdag, is het duidelijk dat er tekenen zijn van verdeeldheid binnen de partij tussen de leiding, die een voorzichtige aanpak bepleit met de verkiezingen van 2008 in het achterhoofd, en de gewone Democraten die de verkiezingen willen overnemen. een meer confronterende aanpak om een ​​einde aan de oorlog te forceren.

Nu de anti-oorlogsbeweging haar tactieken de komende maanden zal escaleren en de druk vanuit de basis toeneemt om zich uit Irak terug te trekken, is de kans groot dat deze kloven dieper zullen worden.