|
Keizerlijke Bush
2004 campagne
Achter de legende van Colin Powell
De campagne van 2000
Mediacrisis
De Clinton-schandalen nazi-echo De donkere kant van ds. Moon Contra-crack Verloren geschiedenis De oktoberverrassing "X-Files"
Internationale Hieronder staan verschillende advertenties geselecteerd door Google.
|
Voorzitter van de werkgroep van de House Foreign Relations Committee van het Amerikaanse Congres, Lee G. Hamilton Geachte heer Lee G. Hamilton: Met excuses voor de langdurige voorbereiding van het antwoord op uw beroep, stuur ik u het materiaal dat wij in ons bezit hebben en dat, zoals wij hopen, u kan helpen bij uw werk. Secretaris van de commissie, Volksafgevaardigde van de RF N. Kuznetsov Wat de levering van Amerikaanse wapens aan Iran betreft, heeft de voorzitter van de verkiezingscampagne van R. Reagan, William Casey, in 1980 driemaal ontmoetingen gehad met vertegenwoordigers van de Iraanse leiding, in het bijzonder met de wapenhandelaars Djamshed en Kurosh Hashemi. De bijeenkomsten vonden plaats in Madrid en Parijs. Aan de bijeenkomst in Parijs in oktober 1980 namen naast Casey ook R. Gates deel, destijds een medewerker van de Nationale Veiligheidsraad in de regering van Jimmy Carter en voormalig CIA-directeur George Bush. In Madrid en Parijs bespraken de vertegenwoordigers van Ronald Reagan en de Iraanse leiders de kwestie van het mogelijk uitstellen van de vrijlating van 52 gijzelaars van het personeel van de Amerikaanse ambassade in Teheran, gegijzeld door Iraanse ‘studenten’ en leden van het ‘Korps van Defensie’. van de Islamitische Revolutie" op 4 november 1979 tot na de verkiezingen die in november 1980 plaatsvonden. In ruil daarvoor beloofden de Amerikaanse vertegenwoordigers wapens te leveren aan Iran. Dit werd met name beweerd door een voormalige Israëlische inlichtingenagent, Ari Ben-Menash, een jood geboren in Iran en in 1989 in de VS gearresteerd wegens het leveren van wapens aan Iran (gearresteerd in Californië op beschuldiging van het exporteren van gesmokkelde C-130-vliegtuigen uit de VS naar Iran en die elf maanden in de gevangenis zat en daarna werd vrijgelaten). Volgens zijn berekening bedroeg de totale waarde van de illegaal aan Iran geleverde wapens 11 miljard dollar. Gegevens over pogingen van het R. Reagan-team om de vrijlating van Amerikaanse gijzelaars in Teheran tijdelijk te blokkeren, zijn ook opgenomen in officiële verklaringen van verschillende Iraanse figuren, waaronder minister van Buitenlandse Zaken Gotb-Zade in september 1980. Als voorwaarden voor de vrijlating van de gijzelaars stelde Iran destijds het deblokkeren van Iraanse rekeningen in de VS voor, de teruggave van de gelden van de sjah en zijn familie, het opheffen van de economische blokkade van Iran en het beëindigen van het embargo op leveringen. naar Iran van reserveonderdelen voor eerder gekochte Amerikaanse wapens. Aan de andere kant zijn er ook aanwijzingen verschenen dat er in 1980 ook onderhandelingen plaatsvonden tussen vertegenwoordigers van de regering-Carter en de Iraanse leiders, waarbij de kwestie van de geheime leveringen aan Iran van Amerikaanse wapens en reserveonderdelen, de vrijgave van de Amerikaanse gijzelaars en het deblokkeren van Iraanse accounts werd besproken. Zo ontmoette in juli 1980 in de stad Athene een delegatie van de Islamitische Republiek Iran (IRI), waaronder vice-minister van Defensie Farivara, generaal Faroh-Zade, kolonel Veisi en de vertegenwoordiger van de minister van Buitenlandse Zaken Etminana, vertegenwoordigers van het Pentagon. Er werd een principeakkoord bereikt over de levering van wapens en reserveonderdelen voor Amerikaanse wapens in Irans bezit. In juli 1980 bespraken vertegenwoordigers van Washington en Teheran in Athene een mogelijke stapsgewijze normalisering van de Iraans-Amerikaanse betrekkingen, het verlenen van steun aan president Carter in de verkiezingscampagne via de vrijlating van Amerikaanse gijzelaars. In overeenstemming met de overeenkomst van Athene werd in oktober 1980 een aanzienlijke hoeveelheid reserveonderdelen voor F-4- en F-5-vliegtuigen en ook M-60-tanks via Turkije naar Iran gestuurd. De Democraten gingen, net als de Republikeinen, uit van de stelling dat Imam Homeini, nadat hij een beleid van ‘noch het Westen, noch het Oosten’ had aangekondigd en de ‘Amerikaanse Duivel’, het imperialisme en het zionisme had vervloekt, gedwongen werd Amerikaanse wapens, reserveonderdelen en wapens aan te schaffen. militaire leveringen met alle mogelijke middelen. Militaire experts merkten op dat de regering onmiddellijk na de islamitische revolutie in Iran werd geconfronteerd met een scherp tekort aan wapens, reserveonderdelen en militaire voorraden waarmee de opstand van Iraanse Koerden kon worden neergeslagen en de oorlog met Irak kon worden gevoerd die in september 1980 begon. Het Iraanse leger was in deze periode gebaseerd op westerse, vooral Amerikaanse en Britse, wapens, en de luchtmacht was volledig uitgerust met Amerikaanse vliegtuigen. De behoefte aan onmiddellijke levering van wapens en militair materieel werd ook verklaard door het feit dat na de revolutie in Iran grote orders voor wapenleveranties aan Iran met een totale waarde van ongeveer 10.5 miljard dollar nietig werden verklaard. In overeenstemming met de evaluatie van bronnen in militaire kringen stelde de levering van reserveonderdelen en militaire voorraden vanuit de VS via Israël, die in 1980 begon, de Iraanse luchtmacht in staat gevechtsactiviteiten uit te voeren. Na de overwinning van R. Reagan bij de verkiezingen werd begin 1981 in Londen een geheime overeenkomst bereikt, waarbij Iran de Amerikaanse gijzelaars vrijliet, en de VS wapens, reserveonderdelen en militaire voorraden bleven leveren aan het Iraanse leger. De organisatie van de leveringen werd uitgevoerd door kolonel van de generale staf van de IRI Domkan en "Mossad" kolonel Yakus Marvidi. Deze laatste speelde zijn rol als eigenaar van een particuliere onderneming die wapens van Amerikaanse productie op de zwarte markt kocht. In maart-april 1981 vervoerden vliegtuigen reserveonderdelen voor de F-14-jager en ander militair materieel van Israël naar Iran. Via Israëlische kanalen kocht Iran in 1983 grond-grondraketten van de "Lance"-klasse plus artillerie met een totale waarde van 135 miljoen dollar. In juli 1983 ging een groep specialisten van de firma "Lockheed" met Engelse paspoorten naar Iran om de navigatiesystemen en andere elektronische componenten van in Amerika geproduceerde vliegtuigen te repareren. In 1985 kregen de wapenleveranties van de VS aan Iran via Israël een grootschalig karakter. De wapens werden verzonden door vliegtuigen en schepen. Er werden 200 "Hawk"-luchtafweerraketsystemen en 2,000 "Tow"-antitankraketten aan Iran verkocht. Volgens latere informatie stelden de Tow- en Hawk-raketten het Iraanse leger in staat zich te verzetten tegen de numeriek superieure tankeenheden en luchtmacht van Irak. Voor het laatste en meest gedetailleerde verslag van het "October Surprise"-mysterie, zie het boek van Robert Parry, Geheimhouding en privilege: opkomst van de Bush-dynastie van Watergate tot Irak. Voor het originele Consortiumnews.com-verhaal over dit opmerkelijke document, zie Consortiumnews.com's "Het Russische rapport." |
