|
 |
|
|
Bijdragen The Consortium On-line is een product van The Consortium for Independent Journalism, Inc. Om contact op te nemen met CIJ, klik hier. Keizer Bush W.'s oorlog tegen het milieu De campagne van 2000 Mediacrisis De Clinton-schandalen Nazi-echo (Pinochet) De donkere kant van ds. Moon Contra-crack Verloren geschiedenis De oktoberverrassing "X-Files" Internationale |
ANu de Amerikaanse strijdkrachten in Irak op sterker dan verwacht verzet stuiten, krijgen de regering-Bush en de Amerikaanse nieuwsmedia plotseling respect voor het internationaal recht.
Deze beschuldiging werd keer op keer herhaald door Amerikaanse televisienetwerken, die het Amerikaanse volk de onaangename aanblik van de haperende gesprekken en andere scènes van dode Amerikaanse soldaten bespaarden. Niet alleen censureerden de Amerikaanse nieuwsmedia de video zondag, Amerikaanse televisieverslaggevers bleven stil over de duidelijke inconsistentie tussen hun verontwaardiging over de beelden van de Amerikaanse soldaten en het besluit van de Amerikaanse media slechts een paar dagen eerder om herhaalde clips van Irakezen uit te zenden. geïdentificeerd als krijgsgevangenen. In dat geval werden Iraakse krijgsgevangenen voor Amerikaanse camera's geparadeerd als 'bewijs' dat het Iraakse verzet aan het afbrokkelen was. Sommige scènes toonden Iraakse krijgsgevangenen die onder schot werden gedwongen te knielen met hun handen achter hun hoofd terwijl ze werden neergeslagen door Amerikaanse soldaten. Toch heeft noch de regering-Bush, noch één enkele Amerikaanse verslaggever die voor de grote nieuwsnetwerken de oorlog versloeg, opgemerkt dat deze scènes een schending van het internationaal recht zouden kunnen zijn. Vervolgens 'vergaten' dezelfde Amerikaanse netwerken op zondag blijkbaar de eerdere scènes van Iraakse krijgsgevangenen en namen ze de beschuldiging van minister van Defensie Donald Rumsfeld over dat de Irakezen door het tonen van videobanden van Amerikaanse krijgsgevangenen de Conventie van Genève met betrekking tot de behandeling van krijgsgevangenen hadden overtreden. . 'Het is illegaal om krijgsgevangenen dingen aan te doen die vernederend zijn voor die gevangenen', zei Rumsfeld. Bush verwerpt regels De Amerikaanse televisienetwerken achtten het ook niet nodig om de kijkers eraan te herinneren dat George W. Bush een jaar geleden wijdverspreide internationale veroordeling had geuit vanwege zijn besluit om in Afghanistan gevangengenomen krijgsgevangenen hun rechten op grond van de Conventies van Genève te ontnemen. Bush gaf opdracht om honderden gevangenen uit Afghanistan in kleine buitenkooien te plaatsen in Camp X-Ray in Guantanamo Bay, Cuba. Deze gevangenen werden kaalgeschoren en gedwongen te knielen met hun ogen, oren en mond bedekt om hen van hun zintuigen te beroven. Er werd gefilmd hoe de geketende gevangenen op brancards naar ondervragingssessies werden gedragen. Hun vernedering werd breed uitgezonden, zodat de hele wereld het kon zien. Begin 2002 maakten Amerikaanse bondgenoten bezwaar tegen de vernedering van de gevangenen en tegen de bewering van Bush dat de gevangenen 'onwettige strijders' waren die buiten de bescherming van het internationaal recht vielen. Een van de belangrijkste argumenten van Europese en andere landen was dat Bush, door de Conventies van Genève te negeren, het respect voor het internationaal recht verzwakte, een ontwikkeling die in de toekomst gevaarlijk zou kunnen blijken voor de VS en andere soldaten. Een deel van de luidste kritiek op Camp X-Ray kwam van de trouwste Amerikaanse bondgenoot, Groot-Brittannië, waar drie ministers – Robin Cook, Patricia Hewitt en Jack Straw – hun bezorgdheid uitten over het feit dat de gevangenen niet goed werden behandeld en dat internationale overeenkomsten over de behandeling van krijgsgevangenen werd geschonden. Juridische experts wezen erop dat ‘onwettige strijders’ geen categorie zijn die door het internationaal recht wordt erkend. Ze merkten ook op dat gedetineerden wier status twijfelachtig is, alle rechten moeten krijgen die zijn opgesomd in de Conventie van Genève totdat er een “bevoegd tribunaal” is opgericht om de juridische status van elke individuele gevangene te bepalen. De regering-Bush heeft dat “bevoegde tribunaal” nooit ingesteld. Bush verklaarde in plaats daarvan eenzijdig welke gevangenen krijgsgevangenen waren (met bescherming onder de Conventie van Genève) en welke gevangenen als “onwettige strijders” moesten worden beschouwd (zonder bescherming onder de Conventie van Genève). Zelfs de gevangenen die Bush als krijgsgevangenen beschouwde, kregen slechts enkele rechten op grond van de Conventie, zoals bepaald door Bush. Andere rechten werden hen ontzegd, opnieuw zoals bepaald door Bush. Duivelseiland De meeste gevangenen uit de Afghaanse oorlog worden nog steeds vastgehouden in Guantanamo, in een staat van juridische onzekerheid. Er is geen indicatie van het Witte Huis wanneer zij, indien ooit, zullen worden vrijgelaten of voor een tribunaal zullen worden gebracht. Amerikaanse rechtbanken hebben bepaald dat zij geen jurisdictie hebben over de Afghaanse gevangenen, aangezien de gevangenen in Cuba worden vastgehouden op een basis die wordt gecontroleerd door het Amerikaanse leger. Het Amerikaanse leger van zijn kant heeft gezegd dat de gevangenen zullen worden vastgehouden tot het einde van de ‘oorlog tegen het terrorisme’, een oorlog die Bush heeft gezegd ‘zal pas eindigen als elke terroristische groep met een mondiaal bereik dat heeft gedaan gevonden, gestopt en verslagenMet andere woorden: deze oorlog zal misschien nooit eindigen en de gevangenen zullen de rest van hun leven op een modern Duivelseiland doorbrengen. Mensenrechtengroeperingen hebben ook betoogd dat de Amerikaanse behandeling van sommige gevangenen mogelijk de grens heeft overschreden van marteling, waarbij de regering-Bush gebruik maakte van sensorische deprivatietechnieken. ‘Het incommunicado houden van gevangenen, zintuiglijke deprivatie, het gebruik van onnodige terughoudendheid en de vernedering van mensen door middel van tactieken zoals het scheren, zijn allemaal klassieke technieken die worden gebruikt om de geest van individuen te ‘breken’ voorafgaand aan de ondervraging. Mishandeling die specifiek verboden is onder de Conventie van Genève, Dat heeft Amnesty International gezegd. Saddams klacht De Iraakse leider Saddam Hoessein pakte dit thema ruim een jaar geleden op, in januari 2002, toen de controverse op zijn hoogtepunt was. De Iraakse dictator, die breed wordt bekritiseerd vanwege zijn eigen staat van dienst op het gebied van de mensenrechten, beweerde dat de VS “gebruikte de mensenrechten en de rechten van gevangenen voor propagandadoeleinden tegen andere landen”, terwijl het zijn doel diende. ‘Maar toen het hun beurt was om die rechten te verdedigen, deden zij dat ook heeft deze openlijk geschonden," hij zei. Het afgelopen jaar zijn er andere beschuldigingen geuit over het misbruik door de regering-Bush van gevangenen uit de 'oorlog tegen het terrorisme'. De Washington Post meldde dat terroristenverdachten werden onderworpen aan ‘stress- en dwang’-tactieken, die in sommige gevallen als vormen van marteling konden worden beschouwd. [Washington Post, 26 december 2002] Amerikaanse functionarissen hebben toegegeven dat er bij hun ondervragingen van gevangenen gebruik wordt gemaakt van slaapgebrek, een praktijk met een dubbelzinnige status in het internationaal recht. De Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de VN heeft gezegd dat slaapgebrek, wanneer het wordt gebruikt om de wil van een gevangene te breken, 'in sommige gevallen een marteling kan zijn'. Hoge Amerikaanse functionarissen hebben deze dubieuze tactieken verdedigd, waarbij één functionaris beweerde: "Als je iemands mensenrechten niet af en toe schendt, doe je waarschijnlijk je werk niet." Hij legde uit dat de VS op dit vlak geen “nultolerantiebeleid” zouden moeten propageren. Dat was lange tijd het hele probleem met de CIA. Cofer Black, voormalig hoofd van het Counterterrorist Center van de CIA, bevestigde vrijwel het nieuwe Amerikaanse beleid van het gebruik van marteling in zijn ondervragingstechnieken en vertelde tijdens een gezamenlijke hoorzitting van de inlichtingencommissies van het Huis en de Senaat op 26 september 2002 dat er een nieuwe ‘operationele flexibiliteit" in de omgang met vermoedelijke terroristen. Hij zei: "Er was een vóór 9/11, en er was een na 9/11. Na 9/11 de handschoenen gaan uit." In reactie op het artikel in de Washington Post herinnerde Kenneth Roth van Human Rights Watch de VS daaraan ‘Marteling is onder alle omstandigheden altijd verboden.’ Hij waarschuwde ook dat ‘Amerikaanse functionarissen die deelnemen aan marteling, dit toestaan of er zelfs hun ogen voor sluiten, vervolgd kunnen worden door rechtbanken waar ook ter wereld. Bedreiging voor Amerikaanse troepen Sommige mensen hebben op humanitaire gronden kritiek geuit op de manier waarop Bush met krijgsgevangenen omgaat. Anderen hebben de noodzaak aangehaald om het systeem van internationaal recht dat sinds de Tweede Wereldoorlog in het leven is geroepen, in stand te houdenkunst van eerdere Amerikaanse presidenten. Maar andere critici hebben opgemerkt dat zodra de VS de internationale normen inzake de behandeling van krijgsgevangenen negeert, dit de eisen zal ondermijnen dat andere landen zich aan die regels houden wanneer Amerikaanse soldaten in de strijd worden gevangengenomen. Veterans for Peace uitten bijvoorbeeld hun “ernstige bezorgdheid” over degenen die in het Amerikaanse leger dienden en die, als ze gevangen werden genomen, waarschijnlijk zouden kunnen worden onderworpen aan “ongeremde, vernederende behandeling, in soortgelijke zin veronachtzaming van de Genève Met de veiligheid van Amerikaanse soldaten in gedachten eiste Veterans for Peace dat de regering-Bush de gevangenen in Guantanamo als krijgsgevangenen zou behandelen en hen alle rechten en privileges zou verlenen die in de Conventie van Genève zijn vastgelegd. Ondanks dit aandringen heeft de regering-Bush geweigerd haar verplichtingen krachtens de Conventies van Genève na te komen. Het heeft de Afghaanse oorlogsgevangenen in een staat van juridische onzekerheid gehouden, zonder toegang tot juridisch advies en zonder hen de meest fundamentele rechten te verlenen die zijn vastgelegd in internationale overeenkomsten die de VS hebben ondertekend. Met dit alles in gedachten is het niet verrassend dat de wereldgemeenschap sceptisch reageert op de klachten van Rumsfeld dat de Iraakse strijdkrachten de Conventies van Genève niet respecteren. Plukken en kiezen De nieuwe waardering van de regering-Bush voor het internationaal recht komt ook nadat Bush er niet in was geslaagd de steun van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties te winnen voor de invasie van Irak. Niet in staat een meerderheid van de raad ervan te overtuigen een onmiddellijke oorlog met Irak goed te keuren, besloot Bush het verbod op agressieve oorlogsvoering uit het VN-Handvest te negeren. Bush heeft de Amerikaanse troepen op grond van het internationaal recht zelfs in groter gevaar gebracht door hen te bevelen oorlog te voeren buiten het VN-Handvest om, tegen een land dat de Verenigde Staten niet bedreigde. Die achtergrond heeft ertoe geleid dat velen in de wereld de verontwaardiging van de regering over videobanden van Amerikaanse krijgsgevangenen zien als een geval van een land dat zijn internationale recht à la carte leuk vindt en feitelijk zelf bepaalt wanneer de regels wel en niet van toepassing moeten zijn. Nu de Amerikaanse militaire campagne in Irak geconfronteerd wordt met onverwachte obstakels en gevaren, gebruikt de regering-Bush de op video opgenomen interviews om het vuur van de Amerikaanse oorlogspassies aan te wakkeren. Ondertussen heeft de regering-Bush elk debat over haar inconsistentie ten opzichte van de Conventies van Genève omzeild. Bij het handhaven van deze tegenstrijdige houding werd Bush geholpen en bijgestaan door een Amerikaanse nieuwsmedia die – op enkele uitzonderingen na – pro-oorlogs-cheerleading heeft vervangen door alles wat ook maar in de buurt kwam van professionele journalistiek. Beddengoed en inbedding TDe Amerikaanse nieuwsmedia hebben het Amerikaanse volk grotendeels twee perspectieven op de oorlog geboden: de visie van ‘ingebedde’ journalisten die met Amerikaanse militaire eenheden meereizen en de ‘in-bed’-journalisten die de rest van de uren vullen met interviews met gepensioneerde Amerikaanse militairen. generaals waarin zowel de generaals als de ‘verslaggevers’ de eerste persoon meervoud ‘wij’ gebruiken om te beschrijven wat het Amerikaanse leger het Iraakse leger aandoet. Op 19 maart bijvoorbeeld, tijdens de eerste uren van 'Operatie Iraqi Freedom', besprak NBC-presentator Tom Brokaw met een panel van gepensioneerde Amerikaanse officieren wat 'we' van plan waren met Saddam Hoessein en Irak. Brokaw legde uit waarom de Amerikaanse bombardementen de vernietiging van de infrastructuur van Irak zouden kunnen voorkomen en zei: "Over een paar dagen zullen we dat land bezitten." De kabelnieuwsnetwerken CNN, MSNBC en Fox News hebben zelfs nog minder professionaliteit aan de dag gelegd terwijl ze steun betuigen aan het Amerikaanse team en lastige vragen over de vroege Amerikaanse tegenslagen in de oorlog ontwijken. In een schijnbare competitie om zichzelf te ‘brandmerken’ als de meest patriottische nieuwszender, MSNBC en Fox News hebben zelfs een logo van een wapperende Amerikaanse vlag gebruikt, vaak over groene, nachtzichtverlichte scènes van het Amerikaanse bombardement op Bagdad heen. Bij sommige beelden van Irak zou een gewone kijker kunnen denken dat de Stars and Stripes over Iraaks grondgebied vlogen. Hoewel de consistente pro-oorlogsboodschappen van de Amerikaanse nieuwsmedia zouden kunnen garanderen dat geen van de tegenstrijdige standpunten van Bush over de Conventies van Genève het onderwerp zal worden van uitgebreid debat in de Verenigde Staten, is de rest van de wereld wellicht niet zo selectief in haar verontwaardiging. Hoezeer de regering-Bush ook klaagt, het hoeft niet verbaasd te zijn als de rest van de wereld zijn hoofd schudt, met zijn ogen rolt en zegt: "Wel, wat had je dan verwacht?" Voor een eerder verhaal van Consortiumnews.com over de oorlog in Afghanistan en de Conventies van Genève, klik hier. |
