Door Robert Parry GDe keuze van George W. Bush voor Donald Rumsfeld als minister van Defensie van de VS zou onbedoeld de rol van ds. Sun Myung Moon – een weldoener van de familie Bush – in de schijnwerpers kunnen zetten bij het doorsluizen van miljoenen dollars naar het communistische Noord-Korea in de jaren negentig. was een raket- en kernwapenprogramma aan het ontwikkelen. In 1998 stond Rumsfeld aan het hoofd van een speciale commissie, benoemd door het door de Republikeinen gecontroleerde Congres, die waarschuwde dat Noord-Korea gedurende het decennium substantiële vooruitgang had geboekt bij het bouwen van raketten die een potentiële nucleaire bedreiging zouden kunnen vormen voor Japan en delen van de Verenigde Staten. “Het buitengewone niveau van de middelen die Noord-Korea en Iran nu besteden aan de ontwikkeling van hun eigen ballistische raketcapaciteiten vormt een substantieel en onmiddellijk gevaar voor de VS, hun vitale belangen en hun bondgenoten”, aldus het rapport van Rumsfelds Commission to Assess the Ballistic Missile Threat. naar de Verenigde Staten. Rumsfelds alarmerende inschatting van de oorlogscapaciteiten van Noord-Korea wordt nu door de Republikeinen aangehaald als rechtvaardiging voor het investeren van miljarden belastinggeld in een antiraketverdedigingssysteem waar Bush en Rumsfeld de voorkeur aan geven. Toch hield de Amerikaanse Defense Intelligence Agency van begin tot midden jaren negentig toezicht op een reeks clandestiene betalingen van de organisatie van Sun Myung Moon aan de Noord-Koreaanse communistische leiders die toezicht hielden op de militaire strategieën van het land. Volgens DIA-documenten verkregen via de Freedom of Information Act omvatten de betalingen van Moon aan de Noord-Koreaanse leiders een ‘verjaardagscadeau’ van $3 miljoen aan de huidige communistische leider Kim Jong Il en buitenlandse betalingen ter waarde van ‘enkele tientallen miljoenen dollars’ aan de vorige communistische dictator Kim Il Sung. De vermeende betalingen – en bredere zakenovereenkomsten tussen de Noord-Koreaanse en Noord-Koreaanse landen, gerapporteerd door de DIA – kwamen in een tijd van een streng verbod van de Amerikaanse overheid op financiële transacties tussen Noord-Korea en welke Amerikaanse persoon of entiteit dan ook, om harde valuta uit de handen van Noord-Korea te houden. Juridische experts zeggen dat het verbod op Moon van toepassing zou zijn geweest, gezien zijn status als permanent ingezetene van de VS, ook al behoudt hij het Zuid-Koreaanse staatsburgerschap. Toespraken van Bush Tijdens de onderhandelingen over deze zakelijke deals met Noord-Korea in de jaren negentig huurde de organisatie van Moon ook voormalig president George HW Bush en voormalig First Lady Barbara Bush in om toespraken te houden op door Moon gesponsorde evenementen. Tijdens een toespraak ter opening van een nieuwe door Moon gesponsorde krant in Argentinië in november 1996 verklaarde voormalig president Bush: ‘Ik wil dominee Moon groeten,’ die Bush prees als ‘de man met de visie.’ De vader van de komende Amerikaanse president heeft geweigerd bekend te maken hoeveel de organisatie van Moon heeft betaald voor deze toespraken die in de Verenigde Staten, Azië en Zuid-Amerika werden gehouden. Volgens sommige schattingen in de pers lopen de kosten op tot honderdduizenden dollars, hoewel een voormalige leider van Moon’s Unification Church mij vertelde dat de organisatie $10 miljoen had gereserveerd voor de voormalige president. [Voor meer informatie over de Bush-Moon-relatie, zie het verhaal in ons archief, "George Bush vasthaken."] De pro-Moon-toespraken van ex-president Bush kwamen ook op een moment dat Moon – nu 80 – intens anti-Amerikaanse standpunten uitdrukte. Halverwege de jaren negentig hekelde Moon de Verenigde Staten als ‘de oogst van Satan’ en veroordeelde hij Amerikaanse vrouwen omdat ze afstamden van een ‘lijn van prostituees’. In een toespraak tot zijn volgelingen op 4 augustus 1996 beloofde Moon de Amerikaanse individualiteit te zullen liquideren, waarbij hij verklaarde dat zijn beweging ‘heel Amerika zou opslokken’. Moon zei dat Amerikanen die aandrongen op ‘hun privacy en extreem individualisme’ zullen worden verteerd. Naast deze anti-Amerikanistische tirades zijn er ook andere vragen gerezen over de manier waarop Moon zijn religieus-zakelijk-politieke imperium financiert. Er bestaan al bewijzen uit de jaren zeventig die erop wijzen dat de organisatie van Moon zich heeft beziggehouden met witwasoperaties en banden heeft gehad met figuren uit de rechtse georganiseerde misdaad in Azië en Latijns-Amerika. Een van de belangrijkste donateurs van Moon was Ryoichi Sasakawa, een leider van de Japanse georganiseerde misdaadfamilie Yakuza, volgens het gezaghebbende boek: Yakuza, door David E. Kaplan en Alec Dubro. [Zie ons archief voor meer informatie over Moon en zijn geschiedenis "Donkere kant van ds. Moon."] In 1998 voegde Moons ex-schoondochter, Nansook Hong, getuigenissen uit de eerste hand toe over een van Moon's witwasmethoden toen ze beschreef hoe contant geld illegaal via de Amerikaanse douane werd gesmokkeld. Moon “demonstreerde minachting voor de Amerikaanse wet elke keer dat hij een papieren zak vol onvindbaar, zwart geld accepteerde die vanuit het buitenland naar de Verenigde Staten werd vervoerd”, schreef ze in haar boek: In de schaduw van de manen. Geruit verleden Voor veel Amerikanen is Moon misschien het meest bekend als een sekteleider uit de jaren zeventig die jonge rekruten zou hebben gehersenspoeld om zich bij zijn Unification Church aan te sluiten en vervolgens zijn volgelingen in massahuwelijken had verenigd, waarbij Moon voorzitter zou zijn in weelderige kostuums en kronen. Maar Moon begreep ook het belang van politieke invloed. In 1978 identificeerde een congresonderzoek Moon als onderdeel van een geheime regeling voor het kopen van invloed, gericht op Amerikaanse instellingen en geleid door de Zuid-Koreaanse Central Intelligence Agency, een beschuldiging die Moon ontkende. In 1982 werd Moon veroordeeld wegens belastingfraude en zat hij een gevangenisstraf van 18 maanden uit in de federale gevangenis. Niettemin groeide zijn politieke invloed toen hij lanceerde De Washington Times, ook in 1982. In de jaren die volgden, Maan ontwikkelde een reputatie voor het financieren van volledig betaalde internationale conferenties voor conservatieve politici, vooraanstaande journalisten en invloedrijke academici. De conservatieve krant van Moon werd in de jaren tachtig en begin jaren negentig steeds belangrijker in Washington, omdat zij de Republikeinse presidenten Ronald Reagan en George HW Bush onwankelbaar steunde. In 1991 uitte president Bush zijn dankbaarheid jegens de krant Moon door de redacteur ervan, Wesley Pruden, uit te nodigen voor een besloten lunch in het Witte Huis, gewoon om u te vertellen hoe waardevol de krant was. Times is geworden in Washington, waar we het elke dag lezen.� [Washington Tijden, 17 mei 1992] Noordwaarts bewegen Ongeveer tegelijkertijd met die lunch begon Moon met een ander initiatief: het vestigen van zakelijke voet aan de grond in Noord-Korea. De DIA, het Pentagon-agentschap dat verantwoordelijk is voor het monitoren van mogelijke militaire dreigingen tegen de Verenigde Staten, begon deze ontwikkelingen in de gaten te houden. Hoewel hij van oudsher een fervent anticommunist was, onderhandelde Moon over een ingrijpende zakenovereenkomst met Kim Il Sung, de oude communistische leider, aldus de DIA-documenten. De twee mannen ontmoetten elkaar van 30 november tot 8 december 1991 in Noord-Korea. ‘Deze gesprekken vonden in het geheim plaats, zonder medeweten van de Zuid-Koreaanse regering,’ schreef de DIA op 2 februari 1994. ‘In de oorspronkelijke deal met Kim [Il Sung] betaalde Moon enkele tientallen miljoenen dollars als aanbetaling. betaling op een buitenlandse rekening”, zei de DIA in een ander telegram gedateerd 14 augustus 1994. Volgens de DIA leverde de organisatie van Moon ook geld aan de zoon en opvolger van Kim Il Sung, Kim Jong Il. ‘In 1993 verkocht de Unification Church een stuk onroerend goed gelegen in Pennsylvania,’ rapporteerde de DIA op 9 september 1994. ‘De winst op de verkoop, ongeveer $3 miljoen, werd via een bank in China naar het filiaal in Hong Kong gestuurd. het KS [Zuid-Koreaanse] bedrijf ‘Samsung Group.’ Het geld werd later als verjaardagscadeau aan Kim Jung Il [Kim Jong Il] overhandigd. Na de dood van Kim Il Sung in 1994 en zijn opvolging door zijn zoon, Kim Jong Il, stuurde Moon zijn oude assistent, Bo Hi Pak, om ervoor te zorgen dat de zakelijke deals met Kim Jong Il ‘en zijn kliek’, de DIA, nog steeds op schema lagen. gerapporteerd. “Indien nodig gaf Moon Pak toestemming om een tweede betaling voor Kim Jong Il te doen”, schreef de DIA. Zoals beschreven door de DIA, riep Moon's deal met Noord-Korea op tot de bouw van een hotelcomplex in Pyongyang, evenals een nieuw Heilig Land op de plaats van Moon's geboorte in Noord-Korea. Er was een overeenkomst betreffende economische samenwerking voor de wederopbouw van de economie van KN [Noord-Korea], waaronder de oprichting van een joint venture om het toerisme in Kimkangsan, KN [Noord-Korea] te ontwikkelen; investeringen in de ontwikkeling van de Tumangang-rivier; en investeringen om de lichte industriebasis in Wonsan, KN te bouwen. Er wordt aangenomen dat Mun [Moon] tijdens hun ontmoeting 450 miljard yen aan KN heeft gedoneerd”, aldus een DIA-rapport. Eind 1991 werd de Japanse yen verhandeld tegen ongeveer 130 yen ten opzichte van de Amerikaanse dollar, wat betekent dat de investering van Moon ongeveer $3.5 miljard zou hebben bedragen, als de DIA-informatie correct is. |
