Sinds Robert Gates in december 2006 minister van Defensie werd, heeft hij zich gewenteld in vleiende krantenknipsels, meest recentelijk geprezen als de heldhaftige begrotingssnijder van het Pentagon die verkwistende wapensystemen elimineert. De realiteit is echter heel anders nu Gates zijn ambtstermijn bij het Pentagon beëindigt met steeds duurdere wapensystemen dan vóór zijn veelgeprezen ‘besparingen’, merkt Winslow T. Wheeler op.
Door Winslow T. Wheeler
4 juni 2011
Maandenlang heb ik in de pers gelezen dat minister van Defensie Robert Gates “meer dan dertig [defensiehardware] programma’s heeft geannuleerd.”
Een Bloomberg News-artikel van 24 mei door Viole Gienger (“Gates Says Military Cuts May Protect F-35, Submarines”) kwam snel bovendrijven via een Google-zoekopdracht. Andere artikelen crediteren Gates voor het besparen van meer dan 300 miljard dollar met deze – vermoedelijk moeilijke – beslissingen.
Mocht u zich afvragen waar dit beeld van Robert Gates als een harde taakmeester die de uit de hand gelopen aanbestedingen bij Defensie in toom houdt, vandaan komt, dan hoeft u niet verder te zoeken dan Robert Gates.
Op een mei 24 afscheidsspeech Bij het American Enterprise Institute in Washington herhaalde Gates zijn eigen bewering, die hij al vaker had gedaan, dat ‘alles bij elkaar genomen de afgelopen twee jaar meer dan dertig programma’s zijn geannuleerd, beperkt of beëindigd die, als ze tot de voltooiing waren doorgegaan, veel kosten zouden hebben gekost. ruim 30 miljard dollar.”
Even later hamerde hij op het punt voor het geval een van de aanwezige perskorpsen de erfenis zou missen die Gates voor zichzelf zoekt:
“Als het gaat om onze militaire moderniseringsverslagen, is het spreekwoordelijke ‘laaghangende fruit’ – de wapens en andere programma’s die als het meest twijfelachtig worden beschouwd – niet alleen geplukt, maar ook vertrapt en verpletterd.”
In die twee jaar heeft Robert Gates het aantal hardwareprogramma's bij het ministerie van Defensie echter niet verminderd; hij heeft ze vergroot.
Een term waar hij herhaaldelijk zijn afkeer voor heeft geuit (“wiskunde”) bewijst dat hij ongelijk heeft. DOD houdt periodiek gegevens bij over dit soort zaken: DOD's Selected Acquisition Reports (SAR's) houden het aantal grote hardwareprogramma's en hun aanschafkosten bij. (Vind ze op http://www.acq.osd.mil/ara/am/sar/.)
Uit de registraties blijkt het volgende:
–In september 2008, net voordat Barack Obama werd verkozen en ervoor koos Robert Gates als minister van Defensie te behouden, waren er 91 Major Defense Acquisition Programs (MDAP's). Ze zouden naar verwachting $ 1,648 miljard kosten.
–In april 2009 kondigde Gates de beëindiging aan van verschillende defensieprogramma’s. Uit de SAR die vervolgens in december 2009 verscheen, bleek dat het aantal MDAP's inderdaad was afgenomen: naar 87 programma's, die iets minder kostten: 1,616 miljard dollar (een daling van 32 miljard dollar).
– Negen maanden later, nadat Gates nog een paar keer op de defensiebegroting had gehamerd – als je ze zo wilt noemen – toonde de SAR in september 2010 aan dat het aantal MDAP’s feitelijk was gestegen tot 94, met een kostprijs van 1,679 miljard dollar, een stijging ten opzichte van September 2008, voordat Gates met ‘sparen’ begon. In die periode van twee jaar zijn de totale verwachte kosten van MDAP's met $31 miljard gestegen.
–De meest recente SAR, van december 2010, laat opnieuw een stijging zien, zowel in programma's (naar 95) als in geld (naar 1,720 miljard dollar).
Dus ondanks de 'beëindiging' door minister Gates van meer dan dertig programma's die ons sinds september 30 '300 miljard dollar hebben bespaard', hebben we nu in totaal nog vier programma's die nog eens 2008 miljard dollar kosten.
Ik heb twee vragen:
1) Welke erfenis moeten we meneer Gates geven?
2) Welk soort ‘wiskunde’ zal Leon Panetta gebruiken als hij later dit jaar minister van Defensie wordt?
Winslow T. Wheeler is directeur van het Straus Military Reform Project bij het Center for Defense Information.